Zo de laatste volle dag op Albatros

Vandaag was de laatste volle dag op Camping Albatros. We deden het rustig aan vanmorgen, zeker na de start waarin Sabine met haar familie ging vertrekken. We hadden Mirthe al enkele dagen er op voorbereid dat we allemaal weer verder moesten wat dan ook resulteerde in een dikke knuffel en de schattige woorden van Sabine richting Mirthe:” Dag Mirthe ik ga je missen”. Daar sta je dan als pappa met een brok in je keel naar te luisteren kan ik je verklappen.

Hoe dan ook de ochtend was een trage start en dat resulteerde dan ook in een tafel vol met thuisblijvertjes. Ofwel bij ons was het kleurfestijn met alle kindjes die later die dag allemaal zouden uitwaaieren over het strand, zwembad of in de talloze dorpjes in de buurt.

Aangezien ons ritme is dat we in de ochtend iets ontdekken en in de middag luieren viel dit ons dus nu pas op. Er werd hoe dan ook behoorlijk gekleurd en gerommeld met de stickers. Opvolgend kreeg pappa nog dansles in de oorspronkelijke zwanendans, die ging over in de schaapjes en konijnendans om uit te monden in de tijger en leeuwendans. En tja…dan vallen er natuurlijk slachtoffers en werden een aantal kinderen al weer naar huis geroepen omdat ze iets te onstuimig aan het spelen waren.

Daarna was het tijd om naar het zwembad te gaan. Eenmaal daar aangekomen bleek het de drukste dag ooit. Alle bedjes waren bezet en er restte ons helaas niets anders dan ons op de harde stenen te vestigen. Mirthe weet dan niet hoe snel ze haar schoenen uit moet doen en richting het zwembad moet rennen. Gevolg is dat ze niet echt uitkijkt en door een jochie van zo’n 10 jaar omver gerend wordt. Frontaal onderuit met haar gezicht op de stenen….. dikke tranen en een behoorlijke schaafwond op haar rechter wang.

Toevallig hadden we vandaag de koeltas bij en dus maar direct een koelelement erop om te voorkomen dat het een blauwe plek werd. Na een klein kwartier gillen, huilen en schreeuwen was ze zover dat ze weer het water in durfde. Nou…. was het net alsof de duivel er mee speelde…. ze loopt het water in en hopakee, hard een leren voetbal achter op haar hoofd. En het feest begon weer op nieuw. Het was simpelweg te druk en de grote kinderen hielden niet echt rekening met al die kleintjes die hier ook aan het spelen waren.

Je kunt echt heel goed het verschil zien in het zwembad begin van de week en nu. Veel meer van dat pubergespuis die toch veel andere spelletjes spelen dan die kleintjes. Weer zo’n moment waarop je als ouder snapt waarom jouw ouders vroeger tegen je schreeuwden dat je het wat rustiger aan moest doen als jij degene was die onbesuisd door het zwembad rende of een bal zo hard mogelijk over het water liet stuiteren.

Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen en heeft Mirthe zich weer prima vermaakt met al het water. Was het de afgelopen dagen nog zo dat ze ergens in de auto kon slapen, nu heeft ze echt de hele dag gespeeld. Vanavond was het dan ook een makkie om haar in bed te krijgen en was ze ook al snel vertrokken. Dat bood pappa en mamma de mogelijkheid om vast wat spulletjes in de auto te steken zodat we morgen een snelle start kunnen maken naar de volgende camping.