Op naar Masse Marrettima

Toen ik terug kwam van de foto aan het strand van dat mooie huis op de berg toen was het plan inmiddels getrokken in de auto. We gingen de toch naar Masse Marrettima maken. Geen idee wat daar te zien was, maar het stond in het boekje als bezienswaardigheid. Dus wij op pad, zo’n 40 km en een half uur verder reden we een dorpje. Direct aan onze linkerkant was een parkeerplaats die tegen 50ct per half uur nog bewaakt was ook. Daar de auto dus maar neergezet en vanaf daar te voet verder.

Het was een gouden greep want direct om de hoek van de parkeerplaats liepen we de oude kern in het dorpje. Het was een gezellig centrumpje met een mooie kerk.  Natuurlijk gingen we de kerk even in en hebben we nog een kaarsje opgestoken. Daarna weer naar buiten. Gelukkig was het vandaag niet zo heel warm, anders is de kerk best een  aangename plek zo onder de brandende zon. Vanaf de kerk schuin oversteken en even een bakkie koffie op een terrasje.

Dan schieten we 1 van de smalle steegjes in om  eens verder te gaan ontdekken wat dit dorpje allemaal nog in petto heeft. Dat bleek nog een heleboel te zijn. Via diverse kleine steegjes kwamen we langzaam hoger op de berg waarop het dorp lag en bereikten we uiteindelijk ook de oude stadsmuren.

Hier was nog de mogelijkheid om 1 van de torens te bezoeken en uiteindelijk op de muren te klimmen. Eef vond dat wel een beetje hoog en de toren aan de binnenkant met zijn smalle deurtjes en dito trappetjes was niet haar favoriete bestemming. Maar zoals je hier links kunt zien stonden ze uitbundig naar pappa te zwaaien toen die nog een stukje hoger de toren in klom om van het uitzicht te genieten. Vanuit de oude toren liepen we nog wat verder naar nog een ander kerkje in het stadje. Daar was toevallig net het FotoFestival Toscane aan de gang. Diverse fotografen hadden er hun foto’s uitgestald en er werden beoordelingen van de diverse foto’s gedaan door een aantal andere fotografen. Daarnaast een enorme boekenstand met allerlei fotoboeken, maar tja… die waren natuurlijk allemaal in het italiaans. Wel leuk om die foto’s van de toscanen nu zelf eens te zien en dan zie je dat zij de betere plekjes weten te vinden. Je kent ze wel die je ook tegen komt op de kaarten en in de boekjes. Het werd zo langzamerhand tijd om terug te gaan richting de dom om daar op een van de terrasjes iets te eten. Niet voordat we voor Mirthe nog een paar nieuwe Crocjes hadden gekocht.

Eenmaal op het terras was het moeilijk kiezen uit al dat lekkers. Bruschetta met olijven, tomaat en knoflook voor Eef, Tagliattella met Zalm voor mij en voor Mirthe was het zoals altijd een pizza tonijn. Daar kan je haar echt voor uit haar bed halen. De camera van pappa stond op de tafel en Mirthe moest natuurlijk ook wat foto’s maken. (ze zeurt al de hele vakantie voor een eigen fotocamera :-)) Nou vooruit dan maar, terwijl pappa hem vast hield mocht zij door het zoekertje kijken en een foto van mamma maken. DIe kwam er op zich nog niet eens zo slecht uit zoals je hier kunt zien.

Na het eten zijn we terug naar huis gereden. Mirthe viel in slaap in de auto dus toen hebben pappa en mamma nog maar snel een tussenstop gemaakt bij de supermarkt. Daarna was het tijd om te gaan zwemmen.