De laatste dagen gaan we met zijn allen wat later naar bed. Dit omdat de meeste van de kinderen in de buurt hier langer op blijven dan pappa en mamma normaal doen. Het geluid om ons heen doet dan ook veel vragen bij Mirthe ontstaan als ze in bed ligt :” He pap, ik hoor Sabine buitenspelen” of “ Wie huilt daar ?”
Gevolg is dat we daardoor ook met zijn allen eigenlijk later dan bedoeld ons bedje weer uit komen. Pas rond 9 uur zit het gezin aan tafel voor het ontbijt. Dat weerhoudt ons een beetje van flinke uitstapjes omdat je nu eenmaal niet om half 11 nog gaat vertrekken (na ontbijt en douche). Kortom voor morgen is het voornemen om er op tijd uit te zijn en dan een dagje over Elba te gaan touren. Moeten we eerst naar Piombino en daarna met de veerboot door naar Elba. We gaan eens kijken bij het buitenverblijf van Napoleon.
Vandaag hebben we het dus maar bij ‘dichtbij’ – bestemmingen gehouden: Campiglia Marritima en Venturina.
Campiglia Marritima is een gezellig plaatsje met een leuk pleintje waar het allemaal gebeurd. Het is niet erg groot, maar heeft genoeg bedrijvigheid om een tijdje op het terras van 1 van de 2 cafés je te vermaken. Leuk om te zien hoe de toeristen hun weg zoeken over het pleintje en dan verdwijnen in 1 van de steegjes. Ze volgen allemaal dezelfde route en komen even later allemaal weer retour. Een oneindige stroom van mensen en het heeft soms wel wat weg van mieren die achter elkaar aan hobbelen.
Na een dubbele espresso waar je galblaas spontaan overspannen van zou worden (mocht je die nog hebben :-)) vervolgen we ons pad richting het kasteel.
Geen idee wat we er van konden verwachten, maar het was wel leuk voor Mirthe om de bordjes te volgen en een beetje spoorzoekertje te spelen.
Even later vinden we een fantastisch uitzicht over het zuidelijke puntje van Toscane en zien in de verte de stad waar we gisteren nog waren: Piombino. Mirthe vind het altijd wel spannend in de buurt van een kasteel. Zeker als er dan door pappa wat spannende verhalen over ridder “Ikhakjearm” en ridder “ikbeneenbangepoepert” aan toegevoegd worden. Dat is altijd dikke pret en geeft haar ook meer zin om verder te stappen en verder te ontdekken. Want het begin van deze dag was niet zo voorspoedig. Mevrouw was natuurlijk niet weg te slepen bij haar vrienden wat resulteerde in stampvoeten en krijsen. Tja daar sta je dan als ouders op de camping met een schreeuwend kind. Toch maar standvastig zijn en laten zien wie de baas is. Ook bij aankomst in het dorpje gooide mevrouw er met de pet naar. Uiteindelijk is het toch goed gekomen…, maar de vrienden zijn toch wel erg belangrijk en dat terwijl je 4 bent. Wat moet dat dan wel niet worden als het een puber is.
Eenmaal terug in de auto gingen we op pad naar het volgende dorpje: Venturina.
Daar was helaas niet zo heel veel te doen. Kortom, door terug richting Sant Vincenzo en nog even langs de Coop supermarkt om inkopen te doen. Geen idee wat de prijzen doen, maar het geeft toch altijd het gevoel dat zo’n supermarkt goedkoper is dan het winkeltje op de camping. Vraag me af of dat ook zo is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten