Een dagje Venetië – poeh poeh – heet , druk en zoals National Geographic schrijft: een themapark voor rijke touristen geworden

Vandaag hadden we een dagje Venetië gepland. Om half acht ging dus het wekkertje en giddie up go.

Het was de bedoeling dat we rond 9 uur weg zouden zijn, maar dat werd natuurlijk iets later. Rond half 10 zaten we in de auto op weg naar de meest zuidelijke punt van ons schiereiland om vanaf daar de boot te pakken richting Venetië.

Rijden was ons ten strengste afgeraden gezien de enorme files die we dan konden verwachten. Maar die files die kregen we sowieso wel te incasseren vandaag. Het begon al met de weg naar het schiereilandje toe waar het 1 lange rij langs de campings was. Ongelooflijk, blij dat we niet hier op een camping zaten daar het dan elke dag een feest zou zijn om hier af te geraken. Na 1,5 uur i.p.v. een half uur rijden kwamen we uiteindelijk bij het veer aan.  Daar was het opnieuw in de rij om een kaartje te bemachtigen. Inmiddels was het half 12 geworden voordat we überhaupt richting Venetië stad konden vertrekken. Iedereen werd in een bootje gestoken en met een vlot gangetje naar het Piazza San Marco gebracht. Daar aangekomen leek het wel een grote mierenhoop van allerlei mensen die hetzelfde plan als ons hadden opgepakt. 40 graden en laten we eens lekker Venetië bezoeken. Wat een mensenhoop. Het was van belang dat we elkaar goed in de  gaten hielden want hier kon van alles gebeuren. Mirthe voelde vermoedelijk de stress bij ons aan en begon daarom maar eens een lekker potje te janken voor de eerste 30 minuten dat we er waren. Niet echt handig voor een goed humeur.

Maar goed, we hadden de pas erin en waren op weg naar de Campanile van San Marco. Deze stak hoog boven de huisjes uit en was een goede geleide om bij de start van onze wandelroute te komen.   Natuurlijk was het ons ook te doen om de mooie basiliek van San Marco. Echter toen we daar aankwamen stond er een enorme rij te wachten om binnen te mogen. Dat gingen we toch maar niet doen, met de kinderen in de zinderende hitte van de middagzon was geen goed idee. We besloten dus om verder te lopen. Het stadje in, snel de smalle steegjes in om de zon te ontwijken en wat schaduw te vangen.

Eenmaal in de steegjes kwamen we de eerste gondels tegen. In de reisgi dsen die we bij hadden stond dat het varen in zo’n gondel inmiddels tot een kostbare zaak was verheven, maar tja… kun je zeggen dat je in Venetië bent geweest als je niet

in een gondel hebt gevaren. Eigenlijk niet….  We besloten om het geheel nog even aan te kijken, nog even verder stappen en eerst maar eens wat eten. Mirthe had inmiddels weer wat meer zin gekregen en stapte eindelijk spontaan mee.  Na een hapje eten in een leuk klein restaurantje gingen we dan ook snel verder. We moesten namelijk ook al weer om 16.45 uur terug zijn bij de haven waar we waren afgezet. Al snel kwamen we bij de Rialto brug, waar we overheen liepen om nog wat meer van het stadje te bekijken. Het werd maar warmer en warmer. We gingen op weg richting het centraal station om bij de Santa Maria di Nazareth om te draaien en weer terug richting onze haven te lopen.

Uiteindelijk kwamen we niet zo ver om dat we toch besloten om een gondel te huren. 80 euro voor de gewone tour, 100 euro voor de uitgebreide en 150 voor een ‘ritje’  wat ons uiteindelijk weer in de buurt van het San Marco zou afleveren. Gelukkig was het per boot dus gedeelde smart was halve smart voor 75 euro per koppel besloten we om dit toch te doen. En dat was ultiem genieten. De dames genoten van het romantische karakter (en volgens mij ook een beetje van onze gondelier die wel wat weg had van Jan Smit) en de pappa’s hadden even geen gezeur meer over zere voeten en de warmte.

De kosten waren snel vergeten want dit was het ultieme genieten met een gondel door Venetië. Het kon niet op (het geld echter wel :-)) Na een kleine 15 minuten waren we op de plaats van bestemming (hoezo snel geld verdienen) om vanuit daar weer te voet verder te stappen.

We waren lekker op tijd en besloten dus om nog even een terrasje te pakken. 7 drankjes….. da’s dan 44 euro mijnheer….. Verbaasd keek Bart naar de ober…. neemt ie ons in de maling of is dit serieus. Een blik op de kaart haalde snel alle twijfel weg. Inderdaad 7 euro voor een cola en 5 voor een glas spa blauw. Zo…, je zult het weten dat je in Venetië bent geweest.

Rond 16.50 uur werd het tijd om in de volle zon in de rij te gaan staan voor de boot terug richting onze auto. Maar niet voordat we nog wat souvenirs hadden gekocht voor de oma’s.  De rij voor de boot was inmiddels behoorlijk lang geworden. Hoef je niet te vertellen dat de hele dag zon, mensen die naar huis willen, groepen die voorgetrokken werden en duwende mensen geen toppie afsluiting van de dag waren, maar goed, uiteindelijk waren we rond 20.30 uur weer terug op de camping. Poeh, poeh….. hadden we deze week nog de gedachten om eventueel 2 dagen richting Venetië te gaan, nu geloof ik het wel : Te heet, te duur en veel te veel mensen!