Hier vast weer een nieuw berichtje van ons zwemavontuur in de Tongelreep eind december.
Pappa en mamma hadden zich voorgenomen om de hele Kerstvakantie alleen maar leuke dingen met Mirthe te gaan doen. We waren inmiddels al op visite geweest bij Mirjam,Frank, Lotte en Emma om te schaatsen in Oisterwijk en nu was het weer tijd om samen iets te ondernemen.
Aangezien het al even geleden was dat Mirthe zwemles had gehad besloten we om richting het zwembad te gaan. Welke wordt het dan? Landal Greenparks in Bladel, het zwembad van de Kempervennen of toch maar Tongelreep. Daar de 2 subtropische zwembaden nogal een aanslag op je portomonaie zijn (zo'n 15euro pp) en we nog meer leuke dingen wilden doen deze week besloten we om 'gewoon' naar de Tongelreep te gaan.
Eenmaal daar aangekomen was het ons al snel duidelijk dat meer mensen die gedachte hadden. Reeds bij
de ingang stond een bord dat er een zitplaatsen waren ivm de enorme drukte. En ook toen we binnen kwamen werd het ons nog eens extra duidelijk dat het echt druk was. Rijen voor de wc's, geen stoel te bekennen en in het golfslagbad was het schouder tegen schouder.We besloten dan ook maar om het grote (lees: warmere) golfslagbad te verlaten en uit te wijken naar 1 van de wedstrijdbaden. Daar konden we dan nog eens rustig met Mirthe oefenen op haar slag.
We sprongen er bijna in en toen riep Mirthe.... mijn oordoppen!!!
Oeps oordoppen vergeten. Of eigenlijk niet vergeten, ze bleken thuis uit de tas te zijn gevallen toen pappa last minute nog even de handdoeken die boven op lagen had gewisseld, zo kwamen we er later achter.
Dan maar vette watten gehaald bij de badmeester. Dat bleef natuurlijk niet zitten. Dus maar op hoop van zegen en het is gelukkig allemaal meegevallen. Er werd al direct hard gezwommen en pappa moest natuurlijk goed kijken hoe Mirthe het inmiddels zowel op haar buik als op haar rug steeds beter deed.
Kijk maar eens naar de film. En ooh ja.... geen enkele glijbaan is meer veilig. We zijn van alle banen gegaan. Eerst natuurlijk een beetje zenuwachtig doen, maar daarna kon het niet meer op. Tegen de klok van vijf was het dan ook dikke tranen toen we zeiden dat we weer naar huis zouden gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten