Vandaag starten we onze laatste excursie op Cuba. Gelukkig op een wat schappelijke tijd: 7:45 uur worden we opgehaald. De eerste stop hebben we na 2 uur waarbij het eerste uur enkel langs hotels gaan was. En dat terwijl we slechts 15 mensen in een klein busje hebben.
De eerste stop is een koffie en plas stop aan de nationale snelweg. Eigenlijk wil Mirthe niet plassen maar we hebben haar er inmiddels in getraind dat elke kans die je hebt om te eten of te drinken je er altijd gebruik van moet maken. Na 15 minuten gaan we verder en zijn we nog eens 1 uur onderweg. Uiteindelijk zijn we rond half 12 in Santa Clara op het plein waar Che Guvaera ligt begraven en waar het monument voor hem staat. In het museum en het musuleum mogen we natuurlijk niet fotograferen dus eerst zonder tassen en cameras naar binnen. Daar zie we Che zijn oorspronkelijke barret en diverse geweren. Het is een mooi verhaal om te horen hoe iemand die alles had toch besloot om voor een ideaal te gaan. Terwijl we naar de gedenkstenen in het musuleum staan te kijken staan er diverse mannen met hun ogen dicht en armen open voor zijn gedenktegel te 'bidden'. Ze zijn op zoek naar zijn kracht legt de gids uit.
Daarna krijgen we nog 15 minuten om met de camera los te gaan op het monument. Uiteindelijk lukt het me om wat foto's te schieten zonder toeristen erop. Mirthe neemt nog snel een foto van pappa en mamma voor het monument en hij is verbazingwekkend goed gelukt.
Vlug weer de bus in voor opnieuw een ritje van een uur naar Sancta Spiritus. Een oud dorpje wat nog niet overheerst wordt door het toerisme volgens de lonely planet. Daar gaan we lunchen en ik moet bekennen dat we er ook wel aan toe zijn :-). We parkeren op een plein wat omringd wordt door mooie gebouwen. De lunch bestaat uit 4 gangen en wordt wederom vergezeld door een groepje muzikanten. Aansluitend mogen we nog even vrij rondlopen op het plein, daar komen we echter niet meer aan toe omdat we nogal lang in de rij staan bij het toilet. De volgende keer staan we dus als eerste op na het eten. Verder denk ik dat de gids ook verrast was dat die lunch tot bijna 15 uur duurde. Het was in elk geval te merken aan de rijstijl van de chauffeur die had er flink de vaart in. Diverse mooi plaatsen in het landschap werden snel aan ons getoond. Het voelde als de japanners tour. Stoppen, snel uit de bus, foto maken en hop weer verder. Het werd al laat en de gids vreesde voor het museum.... Zijn vrees werd werkelijkheid want in Trinidad aangekomen bleek dat ook dicht te zijn.... Heel eerlijk vond ik het wel fijn want nu hadden we nog net de laatste zonnestralen op de gebouwen wat een fantastische foto opleverde. Eindelijk mochten we wat los rondlopen en ik maakte dan ook snel diverse foto's. Daarna met zijn allen nog een plaatselijke specialiteit qua cocktails drinken: eerst honing dan limoen en afewerkt met rum...pfff dat was wel de lekkerste die ik deze vakantie gedronken had. Natuurlijk speelde er weer een klein bandje. Deze keer werd ik verrast op een uitnodiging om op de trommels te komen rammelen. Dikke pret maar het was toch best moeilijk om in de maat te komen.
Met wat hulp van de echte drummer zat ik uiteindelijk redelijk gemakkelijk Guantamanera mee te fiedelen. En natuurlijk werden we na deze aktie uitgenodigd om een cd te kopen. Tja wat doe je dan....5 pesos Als fooi of 10 en een cd krijgen. Uiteindelijk dan dus maar weer een cd erbij. Het was inmiddels bijna donker maar we hadden nog1stop te doen. De pottenbakker van Trinidad. Natuurlijk met als doel iets te kopen, maar al dat breekbare spul laten wij liever hier.
Kortom naar een 20 minuten ongemakkelijk draaien rond de pottenbakker en zonder iets te kopen kropen we terug in de bus. Natuurlijk zijn er altijd mensen die er toch instinken en voorzichtig met een tasje de bus instappen. Succes denken we met zijn tweeen.
De volgende stop is het hotel in de bergen. Aangezien het al donker is zijn we alle drie behoorlijk wagenziek als we boven aan de berg aankomen (zo'n 850 meter boven de zeespiegel). Maar de cocktail die we aangeboden krijgen bij het inchecken bevat zoveel alcohol dat dit gevoel snel weg is. Op naar de kamer, het valt alleszins mee, daar we dachten zo midden in de bushbush niet veel comfort te hebben.
Mirthe confisceert meteen een bed, natuurlijk dat bed met de mooi gevouwen handdoeken en dekens. Vooral die laatste gaan we nodig hebben. Voorspelling 5 graden vannacht.
We leggen onze spullen in de kamer en gaan nog wat eten. Rond 20.30 uur gaan de lampjes voor ons alle drie tegelijk uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten