Wij gaan los in Chersonissos

Rond 12 uur rijden we weg naar Vliegveld Eindhoven.
Lekker dichtbij en dat tesamen met een vertrektijd van 15.00 uur maakt voor ons een rustige start. Op Eindhoven zijn alle parkeerplaatsen bijna vol dus het is even zoeken. Na ons rot geschrokken te zijn wat de parkeerkosten zullen zijn….stappen we richting de terminals. Mirthe heeft er zin in en zingt en springt gezellig richting het vliegveld. Daar aangekomen staan er 2 lange rijen welke beide voor onze vlicht zijn. Slechts 2 stewardessen die de check in doen voor een vlucht naar Tenerife, Kreta en voor Italie.

Na een uurtje of 2 wachten zien we een vliegtuig van Transavia landen. Alle mensen moeten van boord en al snel blijkt dat dit ons vliegtuig is. Gate 4 en hop daar gaan we, op weg naar de achteruitgang van het vliegtuig. Stoel 22A,B en C zijn voor ons. Gelukkig wordt alle jeugd voorin het vliegtuig gezet. Het is lang geleden dat ik zoveel tribal tattoo’s, piercings, ghetto blasters en imitiatie Paris Hilton-tjes heb gezien J.
Toch iets ander volk dan degene waarmee je mee naar de Malediven vliegt. “ Wij gaan los in Chersonissos” valt er op de diverse t-shirtjes te lezen. Hoe dan ook het wordt een rustige vlucht en de 10 minuten die we te laat weg zijn weet de piloot om te zetten in 5 minuten te vroeg geland op Kreta. Koffers ophalen en hoppakee bus nummer 11 in. Het 2e hotel waar we stoppen moeten we zijn. Jammer want het eerste hotel was voorzien van golfbanen, glijbanen en het zag er wreed duur uit. Maar ons hotel mocht er ook zijn, de receptie was zeker indrukwekkend en we werden welkom geheten door iemand die nederlands sprak….althans de eerste 3 zinnenJ. Met een golf carretje werden we naar onze kamer gebracht, het zou een bungalow zijn….nou dat viel een beetje tegen…was het qua aankleding subliem… de 2 kamers die we verwacht hadden bleken er niet te zijn. Iedereen gewoon op 1 kamer. Ofwel dat wordt weer stil zijn als Mirthe ‘s avonds al ligt te slapen. We ruimen snel wat spullen in de kast en gaan op zoek naar de diverse restaurantjes. We eindigen in het centrale restaurant Daar worden we formeel welkom geheten door een man in pak die oogenschijnlijk meer respect heeft dan de mannen en vrouwen in bediende kleding. We worden naar onze plaats, voor de komende periode, gebracht en onze severest komt zich aan ons voorstellen. En wederom geldt de slogan…win je de kinderen dan win je de ouders. Mirthe mag zich weer dompelen in weelde en aandacht die de serveersters komen bezorgen. Goed een uurtje later snap ik waarom als de rekening wordt gebracht…80 euro voor 3 drankjes en 2 buffetmaaltijden zonder dessert want dat was al opgeruimd….pfff wellicht hadden we toch volpension moeten boeken want dit gaat in de euro’s lopen 15 dagen lang….hopelijk is het in de diverse stadjes wat normaler geprijst dan in ons 5 sterren hotel….tijd om te gaan slapen! Morgen gaan we het zwembad eens verkennen.