Op de terugweg!

Vandaag gaat om 6.45 uur de wekker van pappa zijn telefoon en 5 minuten later ook nog de wakeup call van de receptie. Mirthe slaapt er lekker door heen zodat wij eerst ons zelf kunnen doen. Dan Mirthe aan kleden en die is nog in diepe slaap. We gaan redelijk snel vooruit en het wordt tijd om de receptie te bellen om de golf car te sturen om de koffers op te halen. Rond 7.40 uur zijn we bij de receptie dus we moeten op schieten bij het ontbijt. Precies om 8 uur zijn we bij de receptie terug en daar staat de reisleiding en de bus al op ons te wachten. Wat denk je me daar van…voor het eerst in alle reizen die we ooit gemaakt hebben zijn ze daadwerkelijk op tijd. We laden snel de koffers in en giddie up go daar gaan we.
Mirthe heeft het naar haar zin in de bus en na zo’n 25 minuten zijn we op de luchthaven van Heraklion. Daar we als laatste het busje zijn ingegaan, hebben we als eerste de koffers en zijn we snel aan de beurt bij de gates. Dat is veel geluk omdat binnen 10 minuten er een enorme rij staat. We zijn dus ook snel door de douane en kunnen op ons gemak wachten tot de boarding begint. We vertrekken iets later dan bedoeld, eerst naar Rotterdam en dan nog een half uurtje door naar Eindhoven.
Mirthe heeft wat minder goede zin in het vliegtuig dan op de heenweg en we hebben one handen er dan ook vol aan om haar in haar stoel te houden. De liga’s zijn al snel op en de broodjes van de stewardesses komen ook wat te laat om haar honger te stillen..

Kadootjes, oren en wederom zwembad

Vandaag is de laatste dag op Kreta, Morgenvroeg worden we al om 8 uur opgehaald. Zo vroeg zijn we de hele vakantie nog niet op geweest. Daar de dokter ons verplicht heeft om vandaag nog terug te komen, zit het er niet meer in om met een auto rond te gaan rijden. Opzich wel jammer want we hebben nog niet zo heel veel gezien en Eefje en Mirthe zouden graag nog eens naar de Bergen hier op Kreta zijn gegaan. Jammer maar helaas. Kortom vandaag is een dag zoals velen zijn geweest. Op staan, ontbijten, en dan op naar het zwembad. Mirthe heeft al een aantal keer gezegd dat ze naar huis wil. De ene keer om naar Tante Anja te gaan en de andere keer weer om naar Doesje (pardoesje van de Efteling) te gaan. Ik denk dat die ook langzamerhand genoeg heeft van het zwembad. (vrees echter dat het opzetten van het zwembad thuis 1 van de eerste klusjes gaat worden als we terug zijn L) We gaan vandaag nog wat souveniertjes kopen voor onze buren die op Po gepast hebben. Dat doen we vanavond wel als we gaan eten. Om een uurtje of 13.15 staan Mirthe en pappa bij het kantoortje van de dokter. En wat denk je…. Hij is er niet …was zeker vergeten dat het zondag was vandaag….. Nou dan maken we alle kuren van de medicijnen thuis maar gewoon af en daarnaast gan we ook maar meteen naar de dokter in Belgie. Bij Mirthe slaan de medicijnen erg goed aan, maar pappa blijft van de ene lichting pillen naar de andere sukkelen. Als ik iets te lang wacht dan krijg ik weer pijn dus alles wat het doet is het onderdrukken, maar zeker niet oplossen. Nou als we dan toch bij het dokterskantoortje staan kunnen we wel direct iets lekkers kopen in het winkeltje er naast. Mirthe kiet een lekkere lollie en pappa neemt wat andere snoepjes mee. Mamma is een beetje verrast als we al zo snel met onze waterpistolen weer op haar staan te schieten. Dan nog maar lekker een beetje in het zwembad rommelen. Nu zowel Mirthe als pappa niet meer koppie onder mogen is de pret er een stuk minder op geworden. Geen stenen opduiken, op de rug zwemmen, wedstrijdjes onder water mee, maar gewoon rustig zwemmen en beheerst te water gaan. Rond een uutje of 17.00 gaan we terug naar de kamer. Tijd om de eerste spulletjes in te pakken. Terwijl Mirthe aan de aerosol zit, gaan pappa en mamma al aan de slag. Al snel zit de eerste koffer vol met kleding en de strandspullen worden ook vast in de andere koffer gestoken. Tijd om wat te gaan eten en op zoek te gaan naar souveniertjes. Omdat onze buurjongen bram pas nog een leuk kadootje heeft gehad nemen we nu wat meer mee voor ons buurmeisje Eva. Daarnaast ook een kleinigheidje voor André en Nadine welke ook druk zijn geweest met ons konijntje en de post de afgelopen 2 weken. We slagen in het 2e winkeltje wat we in gaan voor wat spulletjes en nu maar hopen dat ze het leuk vinden.
Daarna gaan we naar ons favoriete restaurantje, maar dat zit al helemaal vol met allemaal “Wij gaan los in Chersonissos”-jeugd. Dan maar naar onze 2e keus, daar hebben we ook heel lekker gegeten. En Mirthe vind het altijd leuk om de vissen te zien zwemmen. De pizza die ze had besteld ging er weer in een razend tempo in wat voor ons altijd een teken is dat het weer een stuk beter met haar gaat.
Rond half acht vertrekken we richting het hotel waar pappa vast de rekening betaald zodat we morgenvroeg snel weg kunnen. Daarna door naar de kamer waar Mirthe al snel in slaap valt. Dat biedt ons de mogelijkheid om de rest van de spullen in te pakken. Daarna nog even een rondje medicijnen innemen en dan is het slapen geblazen. Morgen gaan we naar huis en het is eigenlijk ook wel mooi geweest. Mirthe wil naar haar vriendjes en pappa wil naar de tandarts en de dokter om te laten onderzoeken wat hem die dikke wang geeft en die pijn in zijn oor.

Meer foto's op de fotoshare

klik op de foto van Mirthe en je gaat direct naar het album!

Griekenland 2008

Meer foto

Dag nieuwe vrienden...oorpijn deel 2

Om een uurtje of 6.30 werd pappa al weer wakker. Mirthe lag nog rustig door te slapen, maar de oorpijn speelde pappa weer parten. Kortom er uit en daar gaat weer zo’n paracetemol. Mocht er max 4 van de apotheek en max 8 van de dokter op 1 dag. Het leek dat we dat vandaag zouden gaan halen. De antibiotica had nog niet veel effect gehad. Rond half negen werd pappa weer wakker en tja dat was een mooie tijd, want dan kon hij nog gedag gaan zeggen tegen de belgische vrienden. Kortom, scheren, wassen en om 9 uur mamma en Mirthe wakker gemaakt. Die moesten snel aankleden want om 9.10 uur zouden ze bij de receptie moeten zijn. We waren gelukkig net op tijd om ze een goede reis te wensen. De 2 kleine dames hadden zichtbaar moeite met de late avond en de vroege ochtend. (dat is de rest van de dag ook zo gebleven). Daarna maar een lekker ontbijtje gaan doen en vroeg bij het zwembad. Pappa was inmiddels weer aan de antibiotica begonnen en het begon langzaam wat minder te worden. Zwemmen en koppie onder was er nog altijd niet bij en van dat mondwater wat hij had gekregen had hij een heel raar gevoel over gehouden. Het eten smaakte nergens naar en het leek alsof al het eten prikkelde in zijn mond. Rond 13.00 uur zijn we met zijn allen terug gegaan naar de kamer en daar hebben Mirthe en pappa nog even lekker liggen slapen. Daarna terug naar het zwembad. Er waren inmiddels veel nieuwe kindjes bij gekomen vandaag en het was dus weer gezellig druk in het kleine badje. We hebben nog lekker lang in het zonnetje gelegen en toen begon het vaste avond ritueel weer. Douchen en een restaurant uitzoeken. Pappa had een leuk tentje gezien, maar dat kregen we niet meer gevonden. Kortom, toen het al 19.30 was had hij weer 2 dames die omvielen van de honger. Het dichtsbijzijnde restaurant liepen we toen maar naar binnen. Mamma wilde spare ribs en Mirthe een visje. Beide waren op….. wat doe je dan?Juist op staan en weggaan. Gevolg is wel dat we dus pas om 20.00 uur aan tafel zaten. Welliswaar in het restaurant waar pappa graag naar toe wilde gaan. Snel wat gegeten en om 20.45 uur waren we nog net op tijd voor de kinder disco. Die was natuurlijk een stuk minder leuk nu ze weer in haar eentje tussen de sloveense en russische meisjes moest staan. Gevolg was dat pappa door de animatie gevraagd werd om mee te dansen. Uiteindelijk heeft pappa vanavond meer gedansen dan Mirthe. Die had er niet zo’n zin in, terwijl ze er toch de hele dag naar gevraagd heeft. Terwijl ik dit aan het typen ben 22:43 hr ligt Mirthe al weer in haar bed, maar wil maar niet slapen. Ze ligt continue te draaien en te rollen.Vermoedelijk ook weer last van haar oren….. We gaan het weer meemaken vanavond. Morgen gaan we maar naar de zee, want het zwembad is niet geheel zonder bacterieen vrees ik :-(

En toen was pappa de pineut....ooronsteking!

Het hing gisteren al een beetje in de lucht, maar vanacht was pappa wakker geworden van de oorpijn. Vermoedelijk heeft de wind van maandag in de haven van Heraklion zijn sporen nagelaten. De druppels die we gisteren avond nog gehaald hadden bij de drogist hadden helaas geen effect gehad. Na een flinke paracetemol toch nog wat geslapen. Het besluit van die ochtend was dus om maar even te gaan zwemmen en dan kon pappa in middag direct naar de dokter. Die had dienst van 13.00 tot 14.00 uur. Mijn rechter oor schelp voelde alsof je er gyros op kon grillen zo heet en als ik aan de bovenkant van mijn oor trok of achter mijn oor duwde voelde het allerminst prettig. Nu wist ik eigenlijk pas wat Mirthe heeft moeten doorstaan tijdens al die oor onstekingen. Ik had er namelijk zelf nooit een gehad dat ik me kan herinneren. Pappa was dan ook erg blij dat het 13.00 uur was. Nog 1 wachtende voor me en toen was ik aan de beurt. De eerste vraag die ik kreeg was niet wat er met me aan de hand was, maar meer hoe ik verzekerd was. Kortom na het nodige papierwerk werd er naar mijn oren gekeken. Het goede nieuws was dat het echt een fikse ooronsteking was (vreesde even dat het te maken had met een verstandkies), het slechte nieuws was dat het dermate serieus was dat het niet meer met oordruppels te verhelpen was. Kortom een flink recept mee naar de apothem. Iets om de mond te spoelen, iets om te druppelen, iets tegen de pijn en antibiotica. Opgeteld dokterbezoek en medicijnen 150 euro! Bonnetjes goed bewaren was de boodschap. Maar meteen begonnen met slikken van de boel,, maar vanaf nu dus geen raki of biertjes meer voor de pappa. Dat moet je wel goed in de gaten houden want bij elke tent krijg je bij de rekening 2 glazen raki. Toen ik rond een uurtje of 2 terug kwam van de apotheek zat Eef ingesprek met 2 belgische mensen en Mirthe was druk in de weer met een ander meisje genaamd Mila. Die was een half jaartje ouder dan Mirthe. De rest van de middag hebben we gezellig zitten kletsen en toen het tijd was om te gaan douchen hadden de 2 kleine dames inmiddels zoveel plezier samen dat het wel gezellig was om ‘s avonds nog even met zijn allen naar de kinder disco te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Snel douchen en hopakee naar het restaurant om vervolgens precies om 20.30 uur bij de kinder disco te zijn. Daar aangekomen gingen de pappa’s en de mamma’s aan een tafeltje zitten en Mirthe en Mila hadden veel plezier met kabouter Plop dans en de vogeltjesdans.Natuurlijk was het ook een dolle boel met achter elkaar aan rennen. De pappa’s en mamma’s hebben in elk geval zitten genieten hoe die 2 plezier met elkaar hadden. Al snel was de kinder disco afgelopen, maar we wilden nog niet gaan slapen. Dus het gezelschap verplaatste zich naar het dakterras om daar verder te borrelen. 2 ukkies voorop die hardoptellend de 20 treden van de trap opnoemde. Het werd een gezellig avond, maar om 23.00 uur moesten de kindjes al lang gaan slapen. Zeker omdat onze kersverse vrienden die volgende ochtend zouden vertrekken. Met de belofte dat we nog eens langs zouden komen in hun restaurant (www.stoneisland.be) namen we afscheid.

Toen was het tijd om naar bed te gaan en aangezien pappa die nacht ervoor niet veel geslapen had, sliep die al voor Mirthe uberhaupt op haar bedje lag.

Duiken...of iets wat er op leek.... laat maar :-(

Vandaag hadden we geen speciale plannen.

Op ons gemak gaan eten en toen geprobeerd nog een bedje in de buurt van het kinderbadje te pakken te krijgen. Dat viel helaas niet mee. Ongelooflijk hoeveel oude mensen er nog bij een kinderbadje willen liggen. Zouden ze nu echt niet snappen dat daar juist de pappa’s en de mamma’s van de kleine kinderen willen liggen zodat ze hun kroost in de gaten kunnen houden. Nou als troost heeft pappa dan maar zitten genieten hoe hun stories en libelles door de kiddo’s werden nat gespetterd. Rond een uurtje of 11 dacht pappa, ik ga eens kijken waar die duikschool is. Na wat zoeken op het resort bleek dat hij net buiten de poorten van het resort lag. Hadden ze op zich wel slim gedaan, daar het nu leek dat het een onafhankelijke duikschool was, terwijl hij eigenlijk gewoon bij het hotel hoorde. Werd ontvangen door een jonge gast die ogenschijnlijk weinig tijd voor me had. 50 euro voor de middag duik en zorgen dat ik er om 13.00 uur was. Geen idee waarom, omdat hij tegelijkertijd ook verteldde dat de boot rond 14.00 uur pas zou vertrekken. Ik toonde hem mijn Divemaster pas en hij vroeg nog net hoeveel duiken ik had gedaan. Dat werd op een sheetje gekrast tesamen met nog 3 andere namen die er al stonden. Pappa ging terug naar het zwembad om nog even wat in de zon te bakken. Dat gevoel van ik moet nog wat bruiner begint de kop op te steken zo gauw je over de helft van je vakantie bent heb ik gemerkt. Mamma en Mirthe waren ondertussen druk in de weer geweest met de bal en het luchtbed. Snel aanhaken dan maar. Rond half 1 gingen we terug naar de kamer om een boterham te eten en kon pappa zijn spullen pakken. Klokslag 1 uur was pappa terug op de duikschool. Daar ging het er allemaal super strak aan toe. Alles had zijn plaats en owee als je iets in de verkeerde volgorde deed. Het feit dat ik een divemaster pas had laten zien deed er niet meer toe en ik werd behandeld als een klein kind wat zijn eerste duik ging maken. Alles werd me toegebracht en er ging zo’n joggie van 16 jaar mee staan kijken of ik mijn set wel juist aan het opbouwen was. Zo irritant rechts in je kielzog. Ik werd er dood zenuwachtig van…500 plus duiken had ik toch gezegd….. Het maakte ze allemaal niet zo uit. De baas had ze strak geinstrueerd en die lijst met akties werd dan ook conform afgewerkt. Gevolg was dat we om 10 over 1 al klaar waren met set pakken en opbouwen….. Tja die boot die kwam echter pas om 14.00 uur dus tot die tijd was het wachten geblazen. Daar stonden we dan…..Een briefing werd er daarentegen niet echt gegeven. Rond 13.45 uur kwam er een meisje terug van het hotel met een groepje pubers die zojuist een zwembad les hadden gehad. Zij zou ons de briefing geven. Al snel had ze commentaar over de wijze waarop ik zowel mijn manometer als mijn octopus had gemonteerd. Ik vertelde haar dat ik het graag op deze manier wildde dragen omdat het minder bungelde onder me en daarnaast sneller te pakken was in een noodsituatie. Zij vond het echter niet goed en trok beide zaken onder mijn jack vandaan en deed ze keurig in de clips. Dat ze daar bijna een minuut mee bezig was deed ze niet bedenken hoe dat onder water in een noodsituatie er uit zou zien….. Ook mijn opmerking dat ik het niet handig vond, was voor de amper 16 jarige geen reden om mij goed te keuren het anders te doen…. Kortom de toon was gezet en vanaf nu was ik de lastpost in de groep….ik besloot me aan te passen en het er maar bij te laten. Na een boot briefing vertrokken we richting de platbodem. De stek waar we gaan duiken blijkt amper 3 minuten varen. Met een achterwaartse rol gaan we te water en na een uur duiken staan we weer op de boot. Daar we niet veel dieper zijn geweest dan 7 meter heb ik nog 100 bar over. Helaas was er niet veel te zien. Anders dan die kreeft die de instructeur uit zijn holletje duwde met een steen en die octopus die hij er gewoon met zijn handen uit trok. Goed voorbeeld was die man voor zijn leerlingen. Maar tja heel veel meer was er ook niet te zien. Eenmaal terug op de kant werd er een zelfde discipline gehandhaafd voor het uitkleden. Het blonde meisje kwam weer naast ons staan en alles moest in gepaste volgorde. Het feit dat ik zo snel mogelijk uit mijn 5 mm pak wildde vond mevrouw niet belangrijk. De volgorde was immers anders. Zo stond ik dus met mijn pak nog aan mijn loodgordel te spoelen…. Lood moet je immers goed spoelen J. Mijn argument dat ik alle stoffen zaken tegelijk naar de spoelbak zou dragen hielden wederom geen stand. Ik heb me toen maar als een klein kind laten leiden met het besluit zo snel mogelijk weer weg te zijn. Deze hut was duidelijk gericht op leerlingen en liet zo min mogelijk ruimte voor mensen die in principe gecertificeerd zijn om datgene te doen wat die puber, nu op een wel heel kinderachtige wijze, stond te doen. Toen pappa weer bij mamma en Mirthe op het zwembad kwam, was het inmiddels half 4, en bleek dat zij er ook pas net waren. Mirthe had van 13.00 tot 15.15 uur liggen slapen. Ze had het nodig denk ik en dat was ook direct aan het humeur te merken. De zorg van mamma dat pappa nog veel zou gaan duiken was direct weg na het horen van mijn frustratie. Niks gezien, 50 euro armer en behandeld alsof ik een discover scuba kwam doen. Tot zover duiken op kreta dus.
Het was tijd voor een ijsje! Mirthe mocht er 1 uit zoeken en voor pappa en mamma gingen er lekkere magnums mee. Daarna nog lekker lang in het zwembad gezeten.
De avond was weer hetzelfde ritueel, douchen, aankleden, stukje stappen en een lekker restaurantje zoeken.

Daar we de meeste restaurantjes al eens bezocht hebben worden we nu overal hartelijk verwelkomd als we terug komen en de raki komt ook al eerder ten tafel. De meeste obers doen inmiddels mee met de toast. Vanavond heeft Mirthe weer pizza gegeten, met 2 glazen verse jus d’orange. Pappa had kip filet in gecarameliseerde uien… poeh dat was nog lekkerder dan een goede biefstuk. Daarna nog een borrel gedronken op het terras van het hotel en toen was het slapentijd. Immers willen we morgen nog eens naar het aquarium naar de slangen kijken.

Heraklion, museum en lekker warm!

Vandaag werden we weer wat later wakker… 9 uur….. Gevolg dat we een beetje twijfelde ofdat we nog wat gingen ondernemen. Maar het gevoel van de vakantie zit er al half op doet dan wonderen. Kortom, we besloten om richting Heraklion te gaan. Er stond een mooie wandelroute van 2 uur in ons boekje van Kreta die we zouden gaan doen. We lieten ons door een taxi afzetten bij het archeologisch museum in Heraklion. Die was natuurlijk, hoe kan het ook anders op maandagmorgen, nog gesloten tot 13.00 uur. Dan maar eerst aan de wandelroute begonnen. Omdat het museum tijdelijk op een iets andere locatie is ondergebracht liepen we in het begin een beetje te zoeken, maar al snel werden we door een behulpzame griekse winkelier die ons zag zoeken op het juist pad gezet. We kwamen aan bij de haven en het venetiaanse fort, waar een immense wind stond. Daarna de wandelroute verder gevolgd en toen kwamen we bij een leuke strandtent met schommelbankjes waar Mirthe natuurlijk even op moest gaan spelen. Dan maar meteen iets mee eten. Daarna de route vervolgd op weg naar de fontein die het midden van het stadje staat. Na wat omzwervingen hadden we die ook gevonden. De route bracht ons vervolgens in een smal straatje wat erg leek op zo’n china town straatje wat je wel eens in films ziet. Heel veel kraampjes vol met spullen en het is net breed genoeg voor 2 voetgangers in het midden. Wel heel leuk en je verbaasd je over de prijzen hier…of zou het toch geen echte RayBan zonnebril zijn geweest …. Toen we uiteindelijk het straatje uit waren was het inmiddels bijna half drie dus zochten we het Archeologisch Museum maar weer op. Voor 8 euro waren we samen binnen en dat had me eigenlijk al aan het denken moeten zetten. Wat kan je nu voor 4 euro de man verwachten. Niet veel dus…..en dat klopte ook wel. De mooiste stukken waren neer gezet, maar alles bij elkaar had het toch iets weg van een grote verzameling van een hobby ist. Wel fantastisch om te zien hoe ze 6500 jaar voor Christus al in de gaten hadden wat je allemaal met goud en brons kind doen. Ik heb zoveel mogelijk gefilmd dus we kunnen ons thuis er nog eens over verbazen. Om een uurtje of 15.00 stonden we al weer buiten op zoek naar een taxi. Die was gelukkig snel geregeld zodat we nog wat tijd in het zwembad konden doorbrengen. Niet nadat Mirthe eerst nog eens flink in de hoek had gestaan. De vele avondjes uit en de middagslaapjes die worden overgeslagen omdat mevrouw zogezegd niet moe is beginnen toch zijn tol te eisen. Dat gaan we morgen weer eens ander doen denk ik.

Slangen, verkopers en de kinderdisco

Wederom hielp ons bioligische wekkertje ons rond 8.30 uur wakker worden.
Dat was een mooie tijd, dus we gingen snelheid maken om vanmorgen nog naar de “schildpatten” te kunnen gaan. Mirthe en mamma waren er op gebrand dat we het nu wel zouden redden en aangezien de koorts van Mirthe volledig weg was, zetten we hem in zijn 2e versnelling. Al snel waren we op weg naar het aquarium. Het was maar een klein stukje lopen. Na wat winkeltjes, de nodige terrasjes en wat bochten schrok pappa zich wezenloos toen we de laatste hoek omkwamen. Daar zat een grijze man met een kanjer van een slang op het terrasje te zitten. Pappa wist niet wat hij zag en de eerste reactie was dan ook dat hij niet verder liep. Het bleek een groote python te zijn die niet giftig is maar zich lekker om je heen draait. Hoe dan ook die man had hem al sinds hij klein was en buiten die ene kalkoen per week deed hij niemand kwaad werd me verteld…… dan nog….. Terwijl Mirthe en mamma er al voorbij waren en bij de kassa van het aquarium stonden, was pappa nog aan het twijfelen. Ben niet snel ergens bang van, maar van dit soort gladde jongens moet ik het niet hebben. Goed dan toch maar erlangs en naar binnen. 13 euro verder stonden we in het aquarium. Hier was duidelijk te zien dat dit een uit de hand gegroeide hobby was van mensen die de natuur een warm hart toedragen. Via een algemeen aquarium met diverse zeevissen, kwamen we bij de octopussen, morenen, roggen en zeebrasems.Om elke hoek was er weer iets nieuws te zien en na elke hoek was het voor Mirthe weer een hele belevenis. Zodanig dat ze telkens terug kwam rennen om mij te halen. "Pappa, pappa kom hier eens kijkeen!" Dikke pret hoe enthousiast die was. Eenmaal buiten konden we nog met een slang op de foto en wat krokodillen en leguanen bekijken. Ondertussen liepen de landschildpadden rustig tussen ons door. Na een uurtje stonden we weer buiten op weg naar een terrasje. Even een bakkie doen en dan terug naar het hotel.
Dat ging niet echt snel, eerst werd er een grote Dora handdoek gekocht om vervolgens voor mamma een bikinewinkeltje in te gaan. Die mevrouw die daar stond die snapte het wel. Terwijl mamma van de ene in de andere bikine werd geholpen, was ze ook voor Mirthe aan het kijken. En toen zowel mamma als Mirthe voorzien waren, kreeg pappa ook nog de een na de andere short aangereikt, desgewenst met een tshirt erbij. Uurtje later stonden we dus gepakt en gezakt buiten. Tel daar nog een luchtbed bij op en het was een dure ochtend vanmorgen. De pret was er niet minder om die middag. 2 dames in nieuwe bikini’s die gezamenlijk op een luchtbedje lagen met hun kontjes omhoog. En een pret dat ze hadden ongelooflijk. We gingen daarom maar wat later eten zodat Mirthe maximaal kon genieten Toen we terug waren bij de kamer viel Mirthe al snel in slaap en hebben we haar maar niet gedouched. Pappa en mamma daarentegen gingen sneller dan ooit door de douche routine. We waren dus vroeger dan ooit op pad naar de restaurantjes. We besloten wat verder te lopen dan andere dagen. Op een gegeven moment had pappa echter 2 dames die zaten te zeuren dat ze honger hadden. Dus toen maar bij de eerste de beste tent aangeklopt. Van buiten zag het er leuk uit, maar het eten was dramatisch. Het enige wat goed was, was de rekening op het einde. Snel terug naar huis en we gaan slapen, morgen willen we eindelijk eens iets gaan ondernemen. Pfff….al bij de gedachte, maar anders is het ook zo’n zonde.

Het verhaal van de airco en de grote verhuizing

Vandaag was een beetje verloren dag.

Mede omdat de nacht er een was van korte periodes van slaap en Mirthe die midden in de nacht rechtop in haar bed zat. Toen we wakker werden had Mirthe lichte koorts.Het zat er natuurlijk al de hele tijd aan te komen, omdat slapen direct onder de airco niet zo’n goede keuze is als je toch al heel snel verkouden bent. Eten had Mirthe dan ook niet zo heel veel zin in. Na veel duwen en trekken ging er 1 hapje kiwi en 1 hapje meloen naar binnen. Ons plan om vandaag naar het Sea Aquarium te gaan hebben dan ook maar laten varen. Wel hebben we om een andere kamer gevraagd, 1 waar de airco niet pal boven het bed van kleine ukkie hing. Helaas betekened dat wel dat we nog verder van het centrale gebouw af kwamen te zitten. Maar dat is altijd beter dan die 38 graden koorts die we weer op de thermometer vonden vandaag. Kortom nadat we 2 huisjes bekeken hadden besloten we om te verkassen naar nummertje 810. Wat anders ingedeeld qua ruimte en met een grote tuin, ipv een klein terras. We moesten de receptie bellen als alles was ingepakt. En hoewel we maar 2 koffers bij ons hebben was het toch een hele klus om alles weer bij elkaar te harken in het huisje. Om een uurtje of 11.30 was de klus geklaart. Toen alles weer een plek had gekregen in het nieuwe huisje zijn Mirthe en pappa even een tukkie gaan doen. Mamma was zo druk met haar Sodoku puzzel bezig dat die het niet zo erg vond. Daarna was het hoog tijd om eens een plonsje te gaan maken. Het plan was om naar de zee te gaan omdat die zoute lucht Mirthe vermoedelijk wel goed zou doen.
Al snel was Mirthe ook echt aan het niezen en kwamen de groene pieten de neus uit schieten. Maar ja, zwemmen in de zee was er niet bij omdat er nogal wat stenen in de branding liggen. En als jezelf dan al over de rolkeien hebt weten te krijgen dan komt er na een meter of 5 nog eens een soort van rif waar je overheen moet zien te komen. Conclusie zwemmen in het zwembad en zonnen op het strand. Gevolg is wel dat je dan de hele tijd met je voeten in het voetenbad moet om het zand af te spoelen en dat is toch eigenlijk niet zo leuk als je 3 jaar bent. Dat zand is veel te leuk op de voeten en waarom zou ik dat eraf spoelen, dat gaat er toch vanzelf af in het zwembad?
Naast de bandjes om de armen hebben we vandaag ook een zwemband voor Mirthe meegenomen. Daarmee kan ze gemakkelijk op haar buik zwemmen. Het is dan ook haast een wedstrijd om samen met pappa van het ene trapje naar het andere trapje te zwemmen. Dik plezier! En natuurlijk heft Mirthe een aantal keer gewonnen. Rond een uurtje of 17.30 gngen we weer terug naar het huisje en was het tijd om te gaan douchen en een hapje te gaan eten in het dorpje. Vanavond gingen we niet al te ver zodat Mirthe op tijd naar bed kon. We waren dan ook rond 20.00 uur terug in het huisje. Een flinke fles rose en een groot bier waren pappa en mamma inmiddels goed gevallen, dus de klok van 9 uur hebben we niet meer gezien.

Veel bekijks met de EEE pc

Pappa zit in dzien ofdat het toch wel echt ee receptie van het hotel om even snel de blog te updaten. Krijg veel vragende blikken met wat voor een speeltje hij daar aan het computeren is.... mensen die achter je langs gaan lopen om te zien of het toch wel echt een computer is..... terwijl ik helemaal niet in de richting zit die mensen moeten lopen. Wel komisch.... ondertussen ben ik de foto's aan het uploaden en heb ik de berichtjes die ik de afgelopen dagen getypt heb ook online staan. Mamma zit in de kamer rustig een boekje te lezen en Mirthe is al lang in dromenland. Morgen gaan we naar het seaquarium om naar de schildpadden te kijken. Mamma en Mirthe zijn daar al eens geweest en pappa moet nu ook naar de leguanen gaan kijken :-)

Griekenland foto's bekijken

http://picasaweb.google.com/marcel.vandegender/Griekenland2008

Pfff de griekse prinses is in slaap gevallen

Zo dat was me weer een lekker dagje. Het hele gezin lag vanmorgen nog rustig te slapen toen de room mate er al stond om de bedden op te maken. En dacht je dan dat wij te lang lagen te slapen dan heb je het mis. Half negen in de ochtend….pfff dat was een vroegertje. Pappa in zijn beste grieks uitgelegd dat we nog lagen te slapen.Maar dat had ze vermoedelijk al wel gesnapt toen ze mijn gezicht zag en het gebrom op de achtergrond kon horen. Nou aangezien we nu toch wakker waren, gingen we er maar uit. Waren we een beetje op tijd aan het ontbijt. Het is hier ‘s contends wel een beetje vogelen wat we die kleine te eten geven. Nu snap ik al die gezinnen die met hagelslag en pindakaas op vakantie gaan. Hoe dan ook rond een uurtje of 10 had iedereen zijn buikje rond. Pappa wilde graag deze berichten op de blog zetten dus trokken we naar de receptie. Daar was immers een WIFI zone. Al snel kwamen we er achter dat die niet gratis was, zo’n 5 euro per uur. Dan moesten ze in Nederland maar wachten tot dat we terug zijn. Snel terug naar het huisje om de zwemspullen te halen.

Mirthe kon niet wachten met zwemmen. Dat we al 2 keer langs het zwembad waren gekomen deed het hele feest ook geen goed. Spullen in de tas en giddie up go, daar gingen we. Bandjes aan en Mirthe was al bijna in het water. Die bandjes die geven haar inmiddels een vals gevoel van veiligheid en mevrouwtje denkt dat ze wel kan zwemmen, stoere praatjes als gevolg. Vandaag was het mamma haar beurt om wat meer met kleine uk in de weer te zijn. Gisteren is pappa de hele dag aan het rommelen geweest en heeft mamma de handdoekdag gehad. Nu heeft pappa wat meer tijd op zijn bedje…. Maar tja degene die mij kennen die weten dat ik niet zo’n bedjes ligger ben.

Zeker niet de eerste dagen als je bijna na 5 minuten al rood bent verbrand. Pappa besloot om een paar waterpistolen in de supermarkt op het resort te gaan halen. Een flink succes want al na 10 minuten hadden meer ouders mijn voorbeeld gevolgd, zijnde het niet dat ik de enige pappa was met een pistool. Gevolg was dat ik door 3 van die kleine ukkies onder vuur werd genomen. Er werd hard gespeeld en rond gerend. Mirthe had voor het gemak haar bandjes maar even uit maar besloot wel het diepe zwembad in te springen om het waterpistool van pappa te ontwijken. Dat was natuurlijk koppie onder en niet meer boven! Pappa was er binnen 3 tellen achter gesprongen en trok een proestende Mirthe uit half diep water. Die was flink geschrokken, net als pappa en mamma overigens. Maar ik denk dat het voor iedereen een goede les was: Pappa en mamma laten Mirthe vanaf nu de hele dag met de bandjes aan lopen en Mirthe is er achter gekomen dat ze toch nog niet zo goed kon zwemmen dan ze zelf dacht.

Al snel werd het spel met de ‘schieters’ weer opgepakt en maakte Mirthe nieuwe vriendjes in het kinderbadje. Pablo en Diego kwamen zich spontaan aan mij voorstellen en toen ik de vraag stelde of hun mamma uit Spanje kwam kreeg ik de gouden tekst:” Nee hoor gewoon uit Waspik”. Nou er werd flink op los geschoten en het luchtbed wat nog in het kinderbadje lag deed dienst als schild. Natuurlijk was het weer dikke tranen toen pappa en mamma rond 16.30 uur tegen Mirthe zeiden dat we gingen douchen. Vandaag zouden we wat eerder terug gaan zodat mevrouwtje wat eerder kon gaan slapen. We hadden juist besloten om haar vanmiddag niet te laten slapen zodat we vanavond wat eerder tegen die slaapoogjes konden kijken.
En die slaapoogjes die kwamen eigenlijk al bij het diner. Pappa heeft na het hoofdgerecht maar snel de rekening gevraagd en Mirthe lag al bijna te slapen op het hoofd van mamma op de terugweg.

Om 19.15 uur ging voor Mirthe het licht uit. Welterusten kleine Mirthe. Pappa heeft weer van je genoten met je “schieter” en je coachende woorden als je weer niet terug wilde komen lopen:” Ja pappa, goed zo, pappie, kom maar deze kant op zwemmen! Goed zo pappie!” Om maar niet te spreken over het hartelijke applaus toen pappa met zijn waterpoloteam met 6-5 werd ingemaakt. J

Ook wij gingen los in Chersonissos

Daar we vanavond niet zon zin hadden in een 1 bords diner voor 70 euro gingen we na het douchen maar eens in het dorpje kijken.Het zou zo’n 10 minuten lopen zijn van ons hotel, maar in feite was je er eigenlijk al als je de receptie uit liep. Amper 500 meter en dan kwam je de eerste café’s al tegen. Als het aan pappa had gelegen dan hadden we meteen het eerste beste terras gepakt, maar mamma wist te vertellen dat er verderop nog veel meer waren. Toch maar even doorstopper en wat verderop kwamen we inderdaad in een nieuwe straat die helemaal vol zat met bars en restaurantjes. We kozen er 1 uit waar niet alleen jeugd in zat. Uiteindelijk was het goed eten. Pappa wat biertjes erbij, dien kwamen binnen vallen. Juist toen hij besloten had dat het genoeg was kwam de ober ook nog met meloen en een flesje rakie. Pappa was nog even in de veronderstelling dat het water was, maar nadat hij zijn neus er boven had gehouden was hij al snel geschrokken van de spiritus lucht. Nou hopakkee dan…. Los in chersonissos zou ik zo zeggen. De weg naar huis ging wat minder snel dan we dachten. We hadden de toeristische route genomen en dat was toch wat meer zoeken. Of zou het aan die raki liggen? Eenmaal terug in het huisje ging Mirthe maar niet slapen. Toen pappa en mamma eindelijk zelf gingen slapen deed mevrouwtje ook haar ogen dicht.

Zo dat was de eerste dag. Ik denk dat het ons hier wel gaat bevallen!!

Afgesproken is afgesproken:ijsjes!

Vandaag waren we redelijk laat ons bedje uit. Mede omdat we een redelijk onrustige nacht hadden gehad. Mirthe lag de hele nacht te draaien en de airco en de koelkast maken zoveel herrie dart ik daardoor zelf ook niet kon slapen. Toen we om 9 uur wakker werden moesten we dan ook op gan schieten om nog op tijd bij het ontbijt te zijn. Deze zit wel bij ons arrangement dus hopelijk niet zo’n eraring als gisterenavond….

Het was weer een goed gevuld buffet. Wat denk je van roerei met zalm? Verse croissants en veel vers fruit. Voor Mirthe gaan we op zoek naar pannekoeken. Na het eten regelen we wat handdoeken en reserveren we wat bedjes bij het zwembad. Iedereen is dat aan het doen en anders kunnen we straks nergens meer liggen.

Snel terug naar de kamer om de zwembroeken aan te doen en dan gaan we onze eerste duik maken. Mirthe is haar kleren al aan het uit trekken als ze het zwembad ver weg al weer ziet liggen. Die heeft er echt veel zin in.
Plons en ahaaa….. Wat is dat water koud. Snel er weer uit en even langzaam eraan wennen. Uiteindelijk wordt er flink geplonst en gesprongen. Mirthe wil er niet uit en pappa is zo’n beetje de hele verdere ochtend mee in het water. Dan wordt het tijd voor een broodje en dan gaan we slapen. Het duurt een poosje dat Mirthe in slaap valt, maar dan is het ook diep.

Na een klein uurje is mevrouw weer wakker en wordt ik aan mijn woord gehouden: tijd voor een ijsje.We gaan erug richting het zwembad en haen bij de supermarkt een ijsje. Tja en dan kom je in een dilema: ga ik voorhet itself ga ik voor het zwembad? Eerst snel het ijsje op eten en dan ren ik naar het zwembad. Ik vind mezelf al heel stoer moet Mirthe gedacht hebben toen ze er even zonder pappa en mamma in sprong….gelukkig zat pappa goed op te letten en was hij er direct bij…op zich niet erg want ze blijft goed driven inmiddels….maar het was wel tijd voor een standje nu.
Na 10 minuten is pappa maar weer gaan zwemmen met Mirthe en rnd een uurtje of 17.30 was het tijd om te gaan douchen.

Wij gaan los in Chersonissos

Rond 12 uur rijden we weg naar Vliegveld Eindhoven.
Lekker dichtbij en dat tesamen met een vertrektijd van 15.00 uur maakt voor ons een rustige start. Op Eindhoven zijn alle parkeerplaatsen bijna vol dus het is even zoeken. Na ons rot geschrokken te zijn wat de parkeerkosten zullen zijn….stappen we richting de terminals. Mirthe heeft er zin in en zingt en springt gezellig richting het vliegveld. Daar aangekomen staan er 2 lange rijen welke beide voor onze vlicht zijn. Slechts 2 stewardessen die de check in doen voor een vlucht naar Tenerife, Kreta en voor Italie.

Na een uurtje of 2 wachten zien we een vliegtuig van Transavia landen. Alle mensen moeten van boord en al snel blijkt dat dit ons vliegtuig is. Gate 4 en hop daar gaan we, op weg naar de achteruitgang van het vliegtuig. Stoel 22A,B en C zijn voor ons. Gelukkig wordt alle jeugd voorin het vliegtuig gezet. Het is lang geleden dat ik zoveel tribal tattoo’s, piercings, ghetto blasters en imitiatie Paris Hilton-tjes heb gezien J.
Toch iets ander volk dan degene waarmee je mee naar de Malediven vliegt. “ Wij gaan los in Chersonissos” valt er op de diverse t-shirtjes te lezen. Hoe dan ook het wordt een rustige vlucht en de 10 minuten die we te laat weg zijn weet de piloot om te zetten in 5 minuten te vroeg geland op Kreta. Koffers ophalen en hoppakee bus nummer 11 in. Het 2e hotel waar we stoppen moeten we zijn. Jammer want het eerste hotel was voorzien van golfbanen, glijbanen en het zag er wreed duur uit. Maar ons hotel mocht er ook zijn, de receptie was zeker indrukwekkend en we werden welkom geheten door iemand die nederlands sprak….althans de eerste 3 zinnenJ. Met een golf carretje werden we naar onze kamer gebracht, het zou een bungalow zijn….nou dat viel een beetje tegen…was het qua aankleding subliem… de 2 kamers die we verwacht hadden bleken er niet te zijn. Iedereen gewoon op 1 kamer. Ofwel dat wordt weer stil zijn als Mirthe ‘s avonds al ligt te slapen. We ruimen snel wat spullen in de kast en gaan op zoek naar de diverse restaurantjes. We eindigen in het centrale restaurant Daar worden we formeel welkom geheten door een man in pak die oogenschijnlijk meer respect heeft dan de mannen en vrouwen in bediende kleding. We worden naar onze plaats, voor de komende periode, gebracht en onze severest komt zich aan ons voorstellen. En wederom geldt de slogan…win je de kinderen dan win je de ouders. Mirthe mag zich weer dompelen in weelde en aandacht die de serveersters komen bezorgen. Goed een uurtje later snap ik waarom als de rekening wordt gebracht…80 euro voor 3 drankjes en 2 buffetmaaltijden zonder dessert want dat was al opgeruimd….pfff wellicht hadden we toch volpension moeten boeken want dit gaat in de euro’s lopen 15 dagen lang….hopelijk is het in de diverse stadjes wat normaler geprijst dan in ons 5 sterren hotel….tijd om te gaan slapen! Morgen gaan we het zwembad eens verkennen.

Een dagje DTM

Vandaag moest pappa nog even naar Zandvoort. Een van de partners waar pappa mee werkt heeft dat een businessbox en daar mocht pappa vandaag eens komen kijken. Het leek een straf, maar dat was het absoluut niet. Hierbij wat foto's van de 500 stuks die mee terug naar Arendonk gingen. WOwie wat een gave dag was het weer.

"He pap kijk eens wat ik kan"

"He pap kijk eens wat ik kan", daarmee zat je vanavond in mijn auto voordat ik het in de gaten had. Terwijl ik de motor van de auto nog moest uitzetten kwam jij al aanrennen en werd de deur opengetrokken. Hoppakee, daar zat je.... op mijn schoot met het stuur in handen. Je keek me vragend aan alsof je even met de auto mocht rijden.... toch maar niet. "Pap kom eens mee, kijk eens wat ik kan!" Geen idee waar het over ging, maar ik liep achter je aan. Onderweg kwamen we mamma ook tegen en die moest natuurlijk ook eerst een dikke kus. Ondertussen werd het me duidelijk wat je kon want mamma had het al op de foto. Het 'hangeren' aan de ringen bij de schommel had zich inmiddels ontwikkeld tot een 'salto' achterover. Ofwel, je rolde door je armen, maar dan moest je los laten. Hoe dan ook, het was nog niet helemaal klaar, maar man ó man wat was je trots vandaag! Ik heb weer van je genoten!

Terwijl pappa het eten in de magnetron deed kwam je gezellig aanschuiven om nog een boterham mee te eten. En dat terwijl je al uitgebreid warm had gegeten. De groei zit er goed in!

Weer een dag naar de knorretjes!

"Ik wil niet naar de knorretjes ik wil naar Oma!"

Tja dat zal wel naar al die avonturen die je de afgelopen dagen met Oma Corrie en Opa Frans hebt ondernomen. Maar vandaag moeten we het even anders zien op te lossen. Kortom, we vertrouwen nog maar een keer op de Roze Knorretjes. Ofwel de zogenaamde speelpleinwerking in Arendonk. Rond 8.30 kon je terecht, maar jij vond het leuker om aan mijn been te blijven hangen. Gelukkig voor pappa (anders kwam hij veel te laat op zijn werk) kwam een juffrouw jou los weken van mijn been.
Toen mamma je aan het eind van de dag op kwam halen was je er helemaal doorheen. In de auto viel je al snel in slaap, zelfs op dat kleine stukje hield je de oogjes niet open. Mamma heeft dan ook voorzichtig je kleren uitgedaan en je daarna lekker in bed gelegd. Je hebt vanaf 17.15 uur tot de volgende morgen geslapen... luiwammes !
De groene kikkers zijn voor de komende weken omgeruild voor de roze knorretjes en het nieuwe geluid heb je al snel aangeleerd. Je ligt lekker te knorren in je bedje :-)

Je haren zijn eraf

Nou Mirthe, na al die huilbuien elke ochtend als je haar weer in de klit zat hebben we vandaag een radicale beslissing genomen. Die lange krullen gaan er weer af. Eigenlijk willen we het door laten groeien maar die rel elke ochtend en al die tranen, daar zijn we ook wel klaar mee. Kortom, vandaag om 8.30 uur gaat de boel eraf en maken we er gewoon weer een pagekoppie met een bobline van :-(.