En toen we toch op de kinderboerderij aan het rondlopen waren gingen we natuurlijk ook nog even bij de ezel op visite. Met Eef moest Mirthe er al helemaal niets van hebben, maar met pappa durfde ze wel wat dichter bij te komen. Kortom op een halve meter begon ze al te roepen: Heela Ezeltje, Heela Ezeltje. Kortom, het leek alsof ze wel durfde, tot we in likafstand van de ezel kwamen. Toen was het snel gedaan en werdt het vriendelijke heela ezeltje snel veranderd in een krijsend : "Neee, Neee, Neeeeee!" Ofwel toch iets te dichtbij bij de ezel. Toen pappa liet zien dat hij niets deed durfde ze hem uiteindelijk wel te aaien. Toen we weer terug op het teras zaten heet Mirthe ons nog even geleerd dat een ezel IIII AAAA zegt.
Op de foto staat Eef nog op een veilige afstand met onze kleine held op sokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten