Daar gaan we weer…. de dokter

tja.. het begint een beetje eentonig verhaaltje te worden. Elke vakantie opnieuw kunnen we een bezoekje brengen met Mirthe aan de locale doctor. Zo ook vandaag. Op de weg naar Spanje toe, klaagde Mirthe al over oorpijn. Daar we op dat moment wat hoger in de bergen reden leek het ons te komen van het feit dat ze niet echt kon klaren. Daarom maar een lollie gegeven zodat ze wat te zabbelen, lees slikken, had. Uiteindelijk deed dat niets aan de pijn. Toen we uiteindelijk weer op zeeniveau terug waren, bleek het allemaal beter te gaan. We waren het dan ook al weer snel vergeten. Maar dat was voor Mirthe even anders. Na 3 dagen in het zwembad (netjes met haar oordoppen) had ze inmiddels weer zoveel last van haar linker oor dat slapen er niet meer bij was. Daarom maar aan de paracetamols en oordruppeltjes die we gratis mee kregen bij de apotheek. Eigenlijk wisten we het al wel dat dit vermoedelijk niet ging helpen en vandaag stond ze dan ook op met haar haren volledig aan haar oren geplakt. En tja… dan weet je hoe laat het is…

Pappa dan ook vanmorgen naar de receptie (zondag) om een dokter te organiseren. We hadden namelijk al geprobeerd om zonder recept antibiotica te bemachtigen bij de apotheek, maar dat was natuurlijk niet gelukt. Er zat een soort van dokterpost in het dorp, en ik werd geadviseerd eerst een afspraak te gaan maken omdat ze enkel tussen 16 en 21 uur aanwezig waren. Eenmaal in het dorp aangekomen bleek de receptioniste geen woord engels te spreken en ook mijn basis spaans bleek onvoldoende. Uiteindelijk na veel 5 en 6-en kwam er iemand bij die vloeiend engels sprak. Toen was het allemaal snel geregeld. Om 16.00 uur terug komen was het motto. We doen hier geen afspraken…. kortom, voor niets naar het dorp geweest.

Toen ik terug bij de caravan kwam stonden Mirthe en Mamma klaar om naar het strand te gaan. Daar kon Mirthe evt ook nog wat andere dingen doen dan enkel zwemmen. Helaas waaide het op het eerste strand waar we aankwamen zo hard dat we na 5 minuten zijn weggegaan. Was geen doen, kleine zandstormpjes met een vrouw met lenzen…. Toen een ander strand gezocht welke wat uit de wind lag. Uiteindelijk heerlijk met de kleine prinses aan het beach tennissen geweest. Rond half 4 de boel weer opgedoekt om naar de dokterspost te gaan.

Daar stonden we na een klein uurtje buiten: 55 euro armer, maar 1 recept rijker. Boodschap was wel: Minimaal 5 dagen niet zwemmen…. nou vertel dat zo’n uk maar eens welke zich de afgelopen maanden enkel heeft lopen verheugen op vakantie en zwemmen…..

Op naar de apotheek. Dat was nog een hele uitdaging daar die gebeld moest worden. Gelukkig was 1 van de Spaanse bezoekers van de dokterspost voor ons juist aangekomen bij de apotheek en die had al gebeld.

En zo gingen we huiswaarts met wat zwaardere antibiotica en een zwaar gedesillusioneerd kind.  Om het een beetje goed te maken, gingen we daarna lekker zelfgemaakte hamburgers maken. Dat vond Mirthe wel weer gezellig en natuurlijk ook super lekker. Het mooiste was na 1 week stokbrood toch wel dat pappa ronde broodjes had gevonden in de supermarkt!

Na het eten stond mamma even de afwas te doen en hebben pappa en Mirthe samen nog door het boek van K3 gelezen. Dat was wel weer een fantastisch moment op de bank. Mirthe kwam lekker tegen pappa aan knuffelen en samen hebben we het hele boek in 1 keer uitgelezen.

Samen douchen en daarna samen nootjes eten op de veranda. Toen was het al weer voorbij 21 uur dus hoog tijd om te gaan slapen.

Alles weer rustig

Zo na een 2 tal onstuimige dagen is het nu weer rustig hier. Hebben op zich geen slecht weer gehad, alleen maar belachelijke harde winden. De mensen die hier met een tent stonden hadden toch zeker de nacht van dinsdag op woensdag een klein probleem. De meeste van hen waren dan ook al vroeg in de weer gisteren om extra lijnen bij te zetten en de boel rond de tent op te ruimen. Ook bij onze caravan waren de stoelen, parasol etc.omgewaaid. Het ging dan ook best te keer.

Vandaag zou in alle opzichten een rustige dag worden. De wind was gaan liggen en Pappa had om 13.00 uur een telefonisch sollicitatie gesprek. Daarna zouden we na het zwembad gaan. De ochtend was lekker rustig. Beetje boodschappen doen in het lokale winkeltje op de camping, op ons gemak gegeten en koffie gedronken. Lekker spelletjes gespeeld met Mirthe en nog wat opgeruimd rond de caravan.

Rond 13.40 uur had pappa dan eindelijk het verlossende woord en is hij in principe aan genomen op een andere rol. Weer terug de verkoop in en terug bij OEM. Ofwel bij de computerfabrikanten, officiële titel : OEM MNA business development manager. Vanavond dus maar een flesje open trekken!! Gelukkig hadden we nog wat champagne flessen van huis meegenomen dus tijd voor bubbels.

Formeel moet het nog wel allemaal langs de ondernemingsraad komen, maar dat gaat vermoedelijk wel goed komen. Tot zover Windows Productmarketing! Het waren 3 mooie jaren, maar nu wordt het weer tijd om naar buiten te gaan.

Daarna snel naar het zwembad. Mirthe had al lang moeten wachten en tja… dat zwemmen dat is toch wel heel belangrijk op vakantie. Het was redelijk rustig vandaag op het zwembad dus er kon flink geoefend worden. Nog even een kleine oorlog uit gevochten met andere kinderen met waterpistolen (en helaas moesten Mirthe en pappa het afleggen toen ze met zijn 5-en kwamen ‘aanvallen’)

Bij terugkomst rond een uurtje of 17.30 hrs had mamma de salade met kip en pasta al klaar staan. Was toch ook wel weer lekker! Maar morgen gaan we maar eens op pad om de echte paella te eten. Zou tijd worden!

Tappas hebben we de eerste dag al gegeten, maar daar zaten onze buiken niet direct van vol. Zal met die Paella wel anders zijn vermoed ik.

Daar we redelijk vroeg gegeten hadden was er nog genoeg tijd om samen lekker buiten te knutselen. De stiften en het briefpapier werden uit de koffer getrokken en daarna werd er voor elke oma en opa een kaart gemaakt. Geen standaard plaatje van hoe het hier uit ziet, nee!! Mirthe haar versie, compleet met zee en olijfbomen. Iedereen kreeg dezelfde tekening. Op de foto liggen de eerste 2 al klaar en wordt er nog driftig aan de derde versie gewerkt.

Rond 21.00 uur was het dan toch echt tijd om te gaan slapen. Alle Franssen om ons heen zaten net aan het avondeten inclusief hun kinderen van 2/3 jaar oud…. En leg het Mirthe dan maar eens uit dat zij moet gaan slapen. Die kindjes spelen nog buiten, het is nog licht en zo nog meer van die vragen……

Pappa nog even snel dit berichtje getypt en klaar is kees. Voetjes omhoog en even niets of misschien een filmpje op de iPad?

Bewolkt en dan maar op weg naar het kasteel

Vandaag zou het wat minder weer worden en dat was uiteindelijk ook zo. Toen we rond 9.15 uur ons hoofd buiten staken bleek de hele lucht grijs te zijn. Tijd dus om het op het gemakje te doen. Mirthe en ik gingen eerst lekker stokbroodjes halen (de winkel zit nog geen 20 stappen van onze caravan dus dat was snel gefikst . Lekker ontbijten met warme stokbroden en toen gingen we op stap.

De eerste stap voor vandaag was de Spar in het stadje. Dat was best een avontuur, want meerdere mensen hadden het slechte weer aangegrepen om te gaan winkelen. Het duurde dan ook ruim een kwartier voor ik in de smalle straatjes rond de supermarkt een plaatsje had gevonden. Op de terugweg kochten we nog een visnetje, want Mirthe wilde ook wel eens met opa Frans gaan vissen. En snel terug naar de caravan. Mamma had ondertussen even flink de dweil door het huisje gehaald. En… eerlijk gezegd was het ook wel een beetje nodig. Sommige klinken plakten en op de stoelen buiten zat de yogi yogi ook nog op van de voorgangers.

De TomTom loodste ons naar een kasteel. Echter eenmaal aangekomen bleek er geen kasteel meer te zijn. Op goed geluk gingen we wat rond rijden in de buurt en plotsklaps stonden we bij een kasteel. Nou dat was stom toevallig.  Nog even een strandje over steken en daar stonden we, boven op de klif bij een kasteel.

De kasteelmuren stonden er helemaal rond heen en er was, zoals een goed kasteel beaamt, slechts 1 poort…. en die was dicht :-(

Dan maar even over de hoge rotsen/kliffen lopen. Daar vonden we nog wat kleine plasjes waar het zout in stond. Mirthe vond dat maar raar dat er natuurlijk zout te vinden was. Pappa dus uit leggen hoe het werkt met de zon en het verdampen etc. Noch geloofde ze het niet dus werd de proef op de som genomen. Even proeven.

Tot zover ons avontuur bij het kasteel. Dan toch maar terug naar de camping. Inmiddels begon de zon er af en toe wat doorheen te komen. Snel de zwembroek aan en op naar het strand om dat visnet eens uit te proberen. Mirthe wilde echter eerst naar het zwembad om te oefenen.  Tussen 15.30 en 17.000 uur werd er dan ook flink geoefend en gedoken.  Toen ging mamma terug naar de camping om te koken.

Pappa en Mirthe gingen toch nog even naar de zee. De zwemschoenen mee om op de grindstranden uit de voeten te kunnen. Het netje hadden we niet bij, maar bij de gedachte dat er vissen zwommen waar Mirthe aan het zwemmen was, wilde ze er snel weer uit…. Tot zover dus zwemmen in de zee. Uiteindelijk zijn we maar mooie rode stenen gaan zoeken tussen het grind, daar kan pappa weer een mooi aquarium mee maken.

Toen we rond 1800 uur weer bij de caravan kwamen was mamma bijna klaar met heerlijke spaghetti en salade. Snel samen onder de douche en aan tafel. Toen nog even kwartetten en dan was het toch al weer snel slapen tijd.

Jammer is wel dat de kinderen in de caravans om ons heen niet op tijd naar bed gaan. Gevolg dat ook onze kleine uk redelijk opstandig er van wordt dat sommige ukkies van 3 / 4 nog tot 2300 uur buiten spelen. Of zal ik zeggen janken…. tja…. niet op tijd naar bed, volgende ochtend om 7 uur al weer buiten maar wel de hele dag lopen janken….. Mooi volk die fransozen :-(. Dat stokbrood vanochtend, dat was in elk geval wel iets goeds uit Frankrijk….