Skieles...of toch niet? Niet dus...

Vandaag zou je een eerste skiles hebben samen met Manoukje en Maerle.... maar tja.. het werd inderdaad zou! Tjonge jonge wat een chaos vandaag. We gingen lekker op tijd naar de Skibaan van Montana in Westerhoven. Eenmaal daar aangekomen bleek men aan het verbouwen te zijn (tja...dat doe je natuurlijk in de winter als je een skibaan hebt...toch?) Gevolg was dat het zowel boven in het café als onder in de omkleedruimtes een enorme bende was. Gelukkig hebben we nog even voordat de kinderen aan de slag moesten. Op ons gemak boven de jassen en de broeken aan en dan naar beneden. We wisten niet wat we daar tegenkwamen. Het was afgeladen vol en iedereen liep door elkaar. Geen enkele structuur in de wijze van verwerken van de klanten, nieuwe mensen binnen die les gaan krijgen en andere mensen die net hun les gehad hebben. Het liep allemaal door elkaar en op kinderhoogte moest je continue oppassen dat je geen schoen of ski in je nek kreeg. Laat staan een stok die rakelings langs je ogen ging. Personeel van Montana was er werkelijk, buiten de kassa's, niet te vinden en na een kleine 10 minuten voor een lullig tafeltje wachten zijn we zelf maar schoenen gaan pakken. Wat een ongelooflijke bende en zowel hans als ik werden er zelf helemaal krielig en zenuwachtig van. Uiteindelijk hadden we schoenen gevonden voor de kids en hebben we ze maar ergens op een balie de schoenen aangedaan. Toen was het wachten geblazen. Wachten geblazen tot de leraar kwam.... inmiddels was het 5 over 1 en er was nog niemand.... Hans vragen en we moesten een zekere Freek hebben. Maar plots stond daar een andere leraar te vertellen dat hij het ging doen.... dus wij verbaasd dat er geen 'Freek' was. Uiteindelijk kwam Freek opdagen en dat was het moment waarop Mirthe geen zin meer had. Ze schrok zich een hoedje: Freek had namelijk 2 piercings door zijn mondhoeken en Mirthe snapte niet wat die 'schroeven' daar deden. Ze begon te krijsen en wilde absoluut niet mee. Na een half uur op haar inpraten door bijna iedereen die erbij was, hebben we de moet opgegeven. Even later stond ik uit te leggen aan de kassa dat Mirthe toch wel erg geschrokken was van Freek. Vervelend, maar tja... ofdat dit nu zo'n slimme keuze is om op kinderen van 3 of 4 los te laten waag ik op dit moment nog te bedenken. Uiteindelijk gaan de pappa's en onze buurjongen bram de baan op. Zo af en toe kijken we even bij Manoukje en Maerle die wel trouw achter Freek aangingen. Die hadden het prima naar hun zin. En eerlijk is eerlijk... Freek bleek een kanjer van een leraar voor die kleine kiddo's. Veel plezier en hij kreeg ze alles doen. Toch erg jammer dat je deze les hebt laten lopen. Pappa kreeg uiteindelijk zijn geld terug en we hebben morgen nu wat meer vrije tijd. Jammer, had je graag willen zien kunstelen met de dames. Volgend jaar nog maar eens proberen. Maar dan gaan we wel naar Landgraaf, hier kom ik nooit meer terug... wat een chaos en een belachelijke prijs voor de kwaliteit : 31 euro voor een uur met je eigen materiaal in deze chaos ? Los van de service die men deed om in elk geval het geld terug te geven en die meiden achter de kassa verdienen respect de hele dag in die chaos.

Spaghetti eten of dolle boel

Vanavond hadden we plotsklaps gezelschap bij het eten. Joris, een van je klasgenootjes kwam gezellig spaghetti bij ons eten. Dolle boel werd het....

2 dagen later.... het wordt slechter...

Nou het lijkt alsof de medicijnen zijn effect missen... het gaat helemaal niet goed met onze kleine knuffelaar en hij eet steeds minder en zit stil in een hoekje. De beweeglijkheid lijkt er helemaal uit te zijn....

We houden het scherp in de gaten, maar zien het treurig in. Hoe gaan we dat nu weer aan je uitleggen als er gebeurd wat we vrezen dat er gaat gebeuren....

Pappa wint een belangrijke prijs bij Microsoft

Nou zat het gisteren allemaal een beetje tegen, vandaag ging mijn telefoon zo''n 5 minuten voor ik het kantoor van Microsoft binnen ging.

Was mijn oude baas... "waar ben je?" "Nou bijna binnen...", was mijn antwoord.
"Da's mooi, kom maar direct naar mij want ik heb hier iets liggen waar jij wel vrolijk van wordt".

Nou dat klonk natuurlijk veel belovend en nog zonder een bakkie koffie te halen stond ik 5 minuten later op de 3e verdieping naast hem.

Na een informeel gesprekje met wat mooie complimenten en bedankjes kwam er een enveloppe tevoorschijn. En tja.. wat doe je dan...openscheuren of beschaafd aannemen. Ik koos voor die laatste maar was natuurlijk wel erg nieuwsgierig.

Tijd om erin te kijken had ik niet want direct daarna moest ik naar mijn eerst meeting. En dat ging tot na de lunch door. ERgens tussen de lunch en het interview met Computer Totaal toch snel even naar een prive plekje. Snel die enveloppe open en.... woowwwww.... een Gold Star Award!!! Da's niet mis en daar ben ik behoorlijk blij mee. Kon ik ook mee thuis komen en daar gaan we denk ik nog wel een lekkere vakantie van boeken. Buiten dat.... het geeft ook herkenning voor het werk wat we gedaan hebben en het is goed om te zien dat het hele IMPULS team deze heeft gekregen.

En Lucas, mocht je deze lezen: Nogmaals bedankt !!

Gisteren zat het tegen, maar nu zit het meer dan dubbel mee!

oeps...muurtje

Pappa zijn Audi met nog maar net 25ooo km erop, heeft vanavond een kusje gegeven aan het muurtje rond de speeltuin bij de kapster. Iets te snel ingedraaid over een muurtje waar iemand anders al eens de bovenkant van af had gereden. Kortom, ik dacht dat het 40 cm hoge muurtje ophield, maar het liep nog ongeveer een meter of anderhalf verder maar dan wel op een hoogte die je niet ziet vanuit een auto.... raaakkkkkk... en daar ging de onderkant van midden tot eind van de auto :-(

Niet mijn dag vandaag... eerst dat konijn vanmorgen en nu dit weer

De Dierenarts

Helaas hadden nog pappa en mamma een gaatje in de agenda om op maandagochtend al vroeg naar de dierenarts te gaan. Het goede voornemen om het in de avond te doen, kwam door fileverkeer nederland er ook niet van dus moesten we het uitstellen naar dinsdag.

Dinsdag stond pappa dus ook netjes om half negen bij de dierenarts, maar helaas gesloten. Morgen terug komen... tjonge jonge... dat gaat ons niet helpen.

Maar goed zo gezegd, zo gedaan...

Woensdagochtend om 9 uur was pappa er, tesamen met een mevrouw met een aangeklede poedel en een andere mijnheer. Uiteindelijk was ik aan de beurt en tja... de dierenarts deed dezelfde analyse als pappa had gedaan via internet.

Een klein half uurtje later zat Po dan ook weer, voorzien van een spuit met antibiotica, een strip met pillen en nog 5 kleine spuitjes met een vloeistofje erin in de auto. Pappa had voor de prijs die hij moest afrekenen bij de dierenarts zo'n 5 nieuwe konijnen kunnen kopen, maar tjaa... dat zijn geen "onze kleine Po" konijnen.

Komende 5 dagen elke avond een spuit in zijn mond, pilletje er achter aan en dan maar hopen dat het goed komt.... kans was klein zei de dokter.

Wat kijk je raar ? - encephalitozoon cuniculi

Toen Eef en Mirthe het konijntje gingen verschonen keek hij een beetje raar. Ofwel.. hij hield zijn hoofd helemaal gedraaid en rolde ook de hele tijd om zijn lengte as om... het zag er niet goed uit en beide dames waren een beetje geschrokken.
Pappa dus 's avonds op internet zoeken naar wat het kon zijn.
Al snel kwam ik op deze pagina en daar stond precies beschreven wat onze kleine Po ook te pakken had. En inderdaad het beloofde niet veel goeds. Kortom, maandag maar direct naar de dierenarts.

Zo moeder zo dochter

Op weg naar de verjaardag van Yvonne werd het vandaag wel erg stil in de auto....

Dagje Nemo 33

Vandaag gingen we in de ochtend snel nog even naar Bladel om te winkelen, maar daarna snel naar huis. Barber, Michiel en Maarten zouden rond 14.30 uur bij ons aanwezig zijn. Eerst een 'bakkie' thee en daarna door richting het zuiden van Brussel. Dat duurt dan altijd weer langer dan we denken, maar goed rond 5 over 5 waren we er. Net te laat dus om nog in het groepje van 5 uur mee te kunnen zwemmen... Gevolg 3 kwartier wachten om in het groepje van 6 uur mee het water in te kunnen. Nou dan maar een tafel gereserveerd om na het duiken iets te eten en ook direct onze keuze van de kaart kenbaar gemaakt. Om 18.00 uur werd er een grote groep naar binnen gelaten, snel de kleren in een kastje, en hup here we go! Het was een mooie duik en natuurlijk hebben we nog even het diepste punt, de 33.4 meter gepakt :-)

Nog snel even meepakken

Vanmorgen was het bericht dan eindelijk op de radio... de dooi zou gaan inzetten. Wat minder leuk voor alle kinderen die graag in de sneeuw spelen, maar voor de pappa's en de mamma's wel wat handiger. Immers konden we weer gewoon met de auto of fiets naar school, niet meer zo langzaam schuifelen en de wegen waren ook weer goed bereikbaar vanaf morgen. Kortom, nog maar snel even genieten. Slee achter in de auto gelegd, snowboots aan en hopakee, op naar de Ravelse bossen. Daar was het nog lekker rustig, want om 11 uur zijn er nog niet zo veel mensen op pad op een zondag. Je vond het helemaal fantastisch en wilde ook graag de slee eens trekken. Maar mamma was toch iets zwaarder dan je gedacht had :-)

Winter Wonder Land - 5 jan 09

Met de slee naar school

Vanmorgen lag er een dikke witte deken over Arendonk. Zo dik, dat mamma na een poging om in Breda te geraken, toch maar weer omgekeerd was. Pappa vond het wel mooi zo en ging zowiezo niet naar Amsterdam rijden in zo'n weer. Kortom, even tijd om met zijn allen naar school te lopen. De auto laten we vandaag maar even staan. Geen zin in deuken en ellende. Jij vond het fantastisch want je kon weer op de slee.

Laatste dag vakantie

Vandaag was de laatste dag van je kerst vakantie. Kortom nog snel wat leuke dingen gedaan: Eerst lekker knuffelen in het bed van pappa en mamma, daarna snel eten zodat we nog konden gaan schaatsen. Helaas had je weer geen zin om de schaatsen zelf onder te binden, maar achterop de slee kon het je niet hard genoeg gaan.
Vlug terug naar huis, douchen en netjes aankleden. Konden we vanmiddag nog lekker even bij Milan gaan spelen. Daar was je weer lekker in de weer met de auto's van Milan, zijn leeuwenmasker en handschoenen en natuurlijk stiften en papier.
Rond een uurtje of 17.00 met zijn allen lekker een beenhammetje soldaat gemaakt en jullie zaten lekker te smikkelen. IJsje er achter aan en het was tijd om terug naar huis te gaan. Het was een mooie afsluiting van je 2 weekjes vakantie. Zal morgenvroeg wel weer even wennen worden als ik je om 6.30 uur je bedje uit haal.... over bedje gesproken... 23:36 uur... tijd om te gaan slapen voor de pappa.

Italie here we come

Zo na een ander avondje rommelen achter de pc zijn we eruit.

De campings zijn geboekt en het wordt Italie.Dit jaar zullen we niet achter het net vissen zoals vorig jaar qua campings. Het motto was daarom "op tijd boeken". Helaas hadden we nu al niet meer overal de caravan (Met Airco) die we graag willen hebben, maar de locaties liggen in elk geval vast zoals we het in gedachten hebben.

Allereerst gaan we naar San Vincenzo, naar een camping aan de Toscaanse kust, vanuit daar rijden we een stukje terug naar boven/midden Toscane om in de buurt van Florence een weekje te verblijven, als laatste verder terug naar boven, richting Venetie om daar nog een weekje aan het strand en dicht bij Venetie te vertoeven.
Al bij al ruim 3 weken weg dus dat gaat wel een vakantie gevoel geven :-)

Hier even een overzicht van de diverse campings:
- 1e bestemming: Park Albatros
- 2e bestemming: Norcenni Girasolle club
- 3e bestemming: San Francesco

1 januari - schaatsen op natuurijs

Vanmorgen om 10 uur ging de telefoon....pfff... we lagen nog te slapen.... wie zou dat nu zo vroeg zijn op nieuwjaarsdag? Het bleek opa Gerard te zijn vanuit Nieuw Zeeland. Daar was het natuurlijk al 10 uur in de avond op 1 januari. Kortom, we kregen de allerbeste wensen over ons uitgestort vanuit de andere kant van de wereld. Nadat we iedereen gesproken hadden, en verzekerd dat we dit jaar toch zeker die kant op zouden komen (fingers crossed) werd het tijd om op te staan. Oma Anneke was inmiddels ruimschoots door Mirthe geknuffeld op haar luchtbed en iedereen had nu toch wel honger. Via de douche, op naar het ontbijt. Rond een uurtje of 13.00 werd het tijd om iets leuks te gaan doen. We hadden nog 2 uurtjes voor we richting Tilburg moesten voor de nieuwjaars receptie. Schaatsen was het motto, had je daar vorig jaar nog veel plezier in, nu had je niet zo'n zin om de gladde ijzers onder te doen. Pappa en Mamma zijn daarom maar even samen geweest. Was wel weer even wennen en die schaatsen die moesten dringend geslepen worden. Daarna snel naar huis, nette kleren aan en op weg naar Tilburg. Oma op de trein gezet en door naar het familie feest.

Oudejaarsavond impressies