Toen de brief eenmaal in de bus was gingen we de wei in. Mirthe vond het natuurlijk wel gezellig al die aandacht. Even verder stonden er 2 grote paarden en die moesten van dichtbij bekeken worden door Mirthe. Alleen de eigenaar, die op zondagmiddag toch al iets te diep in het glaasje gekeken had, kwam snel naar buiten wat we daar op het terrein aan het doen waren. Toen hij in de gaten had dat we naar de paardjes stonden te kijken deed met sissende tong moeite om een gesprek te beginnen. Maar veel nuttigs kwam er niet uit dus we gingen al snel verder. Mirthe kende namelijk een nieuwe spelletje: een, twee, tieee en dan liet ze zich vallen. Het was natuurlijk de bedoeling dat je haar dan een slinger naar voren gaf. Hier zijn opa en oma in de weer met de kleine kunstenmaker. Anja en Michiel hebben net de moet opgegeven en blijven lekker op een veilig afstandje van die kleine praatjesmaker. Want praatjes maken dat kan ze net als haar vader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten