En dan thuis ook nog maar een keer: LEZEN

Toen we thuis kwamen ging mamma meteen aan de kook. We gingen vanavond Pietjes eten (zie eerdere post). Ofwel we mochten vanavond van Sonja overfriet. Wat een feest. 200 hele grammen friet voor een ieder. Ik heb er al 2 weken naar uit gezien. Maar als we straks in Mexico er een beetje strak op willen staan dan moeten we nog een paar weekjes buffelen. Na 2 weken al 4 kilo's eraf en ik eet gewoon lekker moet ik zeggen. Maar goed... terwijl mamma in de weer was met de salade en de oven ging pappa even met Mirthe spelen. Dan komt er natuurlijk standaard een boek tevoorschijn. Daarna lekker samen op de bank en voor het gemak gingen de mutsen ook nog even op die pappa vanochtend gemaakt had. (ps als je denkt wat zwengelt er nu boven op: dat was een bloem....) En die van mij staat achterstevoren... maar ach dat zijn details. Die van Mirthe trok ze over haar oren.

Op het feest

Tjonge jonge.... wanneer zijn de kadootjes nu voor mij en wanneer moet ik ze afgeven. Het hoe en waarom van kadootjes geven heeft Mirthe nog niet in de gaten. Alles wat ingepakt zit moet uiteindelijk toch weer uitgepakt worden. Dat doe ik dan wel even denkt ze vaak. Waar zou toch al dat ongeduld vandaan komen. Hier zit ze samen naast de jarige job, in het boek wat ze eigenlijk net kado gegeven heeft, te lezen.

Balonnen draaien

Vanmiddag moeten we naar de verjaardag van Maerle. Daar hebben we enorm veel zin in daar het al weer een poos was geleden dat we Hans, Marlou en de kids hadden gezien. Voor Mirthe ook weer een mooie kans om met wat andere kinderen te spelen. Want die zijn er altijd een heleboel op de verjaardag van die ukkies. Maar alvorens het zo ver was moesten we nog wel een kadootje kopen. En in Arendonk is er helaas geen leuke speelgoedwinkel, dus moesten we op zoek in Turnhout. Nou pappa had een goed idee=> de Carrefour. Konden we ook gelijk nog wat boodschappen mee doen. Snel op pad. Er werden 3 boeken gekocht (2 voor Maerle en 1 voor Mirthe want die vond ze ook erg leuk) en onderweg zag pappa nog een zakje ballonnen. Je kent wel van die ballonnen waar pipo's altijd beestjes mee maken. Dat wil ik ook wel eens proberen!

Toen we thuis kwamen hadden we al snel een sabel, muts en poedel in elkaar zitten. Nog even en ik koop me een clownspak en dan struin ik alle kinderfeestjes af :-).

Donderdag ... weer naar school

Vandaag ging Mirthe weer naar de opvang. De antibiotica die we hadden gekregen had goed aangeslagen en haar snotneus was zo goed als weg. Juffrouw Annemie vroeg zich al af waar Mirthe was, maar tja... met de Carnaval kon het natuurlijk ook goed zijn dat Mirthe flink 'op stap' was geweest. Natuurlijk was die ook blij om Mirthe weer terug te zien.

40,4 graden celcius

De griep heerst in Belgie en dat weten wij inmiddels ook. Mirthe loopt al vanaf vorige week donderdag te hoesten en te proesten, maar tja... deed ze wel vaker. Alleen de laatste paar dagen is het wat erger geworden dus hebben we ook de hoeveelheid Aerosol behandelingen wat opgehoogd. Nu vanochtend werd ze echter wakker met 38,8 en dat is wel hoog voor het begin van de dag dus maar eens goed in de gaten houden. Rond 10 uur zat ze inmiddels op 40,4 en toen ben ik er maar mee naar de dokter gegaan.
Gelukkig niets ernstigs maar wel een heel serieuze verkoudheid. Wederom antibiotica meegekregen en nu moeten we as donderdag om 10 uur weer terugkomen om te kijken ofdat het allemaal weer aan de beterende hand is. Toen we thuis kwamen heeft Mirthe haar eerste lepeltje met medicijnen gekregen en daarna is ze lekker gaan slapen. En toen dat klaar was ging het al weer een stuk beter met haar. Er werd al weer met Opa en Oma gespeeld want die waren komen oppassen. Wat een geluk hebben wij toch dat ze ons elke keer weer uit de brand helpen. Als jullie dit lezen (en dat geldt voor alle opa's en oma's => BEDANKT voor al jullie steun !)

mijn meisjes

Terwijl de dames gefascineerd naar den Opstoet zaten te kijken op de rotonde in Reusel, ging pappa aan de overkant zitten om een foto van zijn schatjes te maken. Er liggen al flink wat slingers voor Mirthe op de grond. Pappa moest zich natuurlijk weer even uitleven, maar Mirthe die snapt helaas nog niet dat je de serpentines niet in je mond moet doen en dan blazen, maar slechts ervoor moet houden. Kortom, dikke pret gehad.

Naar den opstoet

Eigenlijk waren we graag naar de optocht in Tilburg gegaan, maar het feit dat deze al om 13.00 uur begon maakte het voor ons een beetje onmogelijk. Mirthe moest immers haar middagdutje hebben want anders hadden we geen klein muisje bij ons, maar een grote draak. Kortom, besluit genomen en Mirthe ging eerst slapen. Zeker nu ze al een paar dagen weer erg verkouden was en een lichte koorts had. Toen Mirthe om 14.00 uur wakker werd, ging meteen het carnavalspak aan, de muts op en de fles in de hand. We zouden gewoon in de auto springen en via Ruesel, Hilvarenbeek richting Tilburg rijden om te zien waar we nog in "Unnen Opstoet" terecht zouden komen. Gelukkig moesten we niet eens zo ver, want toen we Ruessel in reden konden we niet verder omdat net de eerste wagen voorbij kwam 'trekken'.

Daar gaat het muisje op weg naar een stukje kaas...

Vandaag is het carnaval op de kinderopvang. Mirthe past gelukkig nog in haar muizenpak van vorig jaar. Dus vroeg op want er moest ook nog geschminkt worden. Nu kon pappa de avond van te voren nergens meer de echte carnavals schmink vinden dus een creatieve oplossing moest gevonden worden. Wat dacht je van het zwarte oogpotlood van mamma! Super idee, maar hoe houd je een ukkie van 23 maanden in bedwang=> de houtgreep! Pappa had het al een paar keer geprobeerd om Mirthe te sminken tijdens het eten, maar dat vond ze niet zo'n goed idee. Kortom, een houtgreep op pappa's schoot moest soelaas brengen. En binnen 2 tellen stonden de snorharen van ons muisjes superstrak op het gezicht. Natuurlijk moest Mirthe even voelen wat daar gebeurde dus al snel waren het gekreukelde snorharen. Maar dat kon de pret niet drukken. Op naar de Kinderopvang. Toen we daar aankwamen keek pappa stiekum naar binnen en tja.... pappa was niet de enige die het vergeten was (gelukkig had mamma hem er aan herinnerd) want op dat moment waren er 7 kindjes binnen waarvan slechts 1 verkleed als een boerinnetje. Toen Mirthe dus binnenkwam met haar muizenpak en het gezicht geschminkt stond ze gelijk midden in de aandacht. Tja... dat was weer schrikken, maar gelukkig zag pappa al snel een boef en een tellebubbie binnenkomen en voor je het wist was het een mooie bende geworden van allerlei figuurtjes. De foto is niet helemaal top, maar dat krijg je als je jezelf moet fotograferen in een spiegel. Pappa was immers ook pas net wakker :-)

Naar de paardjes

Toen de brief eenmaal in de bus was gingen we de wei in. Mirthe vond het natuurlijk wel gezellig al die aandacht. Even verder stonden er 2 grote paarden en die moesten van dichtbij bekeken worden door Mirthe. Alleen de eigenaar, die op zondagmiddag toch al iets te diep in het glaasje gekeken had, kwam snel naar buiten wat we daar op het terrein aan het doen waren. Toen hij in de gaten had dat we naar de paardjes stonden te kijken deed met sissende tong moeite om een gesprek te beginnen. Maar veel nuttigs kwam er niet uit dus we gingen al snel verder. Mirthe kende namelijk een nieuwe spelletje: een, twee, tieee en dan liet ze zich vallen. Het was natuurlijk de bedoeling dat je haar dan een slinger naar voren gaf. Hier zijn opa en oma in de weer met de kleine kunstenmaker. Anja en Michiel hebben net de moet opgegeven en blijven lekker op een veilig afstandje van die kleine praatjesmaker. Want praatjes maken dat kan ze net als haar vader.

bievenboesch

Terwijl we bij Opa Gerard en Oma Tilly op visite waren gingen we even een luchtje scheppen. Het was redelijk weer en om dan de hele middag binnen te zitten terwijl de Maas voor je stroomt met allerlei mooie natuur is niet zo'n goed idee. Dus Opa,Oma, Anja, Michiel, Pappa, Mamma en natuurlijk Mirthe gingen er op uit. Onderweg moest er nog een klusje geklaard worden daar opa nog iets bij de overbuurman in de brievenbus moest stoppen. Mirthe had het de brochure al snel van opa afgepakt en het was dan ook maar de vraag ofdat ze hem nog in de bievenboesch ging stoppen. Uiteindelijk ging het redelijk vanzelf, daar ze nog niet in de gaten had dat als hij er eenmaal doorheen was hij niet meer terug kwam. Maar gelukkig viel het mee. Het applaus van ons allen dat ze dit gefixed had was groter van impact dan de gedachte aan tranen dat ze dat boekje nu kwijt was.

In de Kempervennen

Van de glijbaan, dat vind Mirthe helemaal top. Toen we vandaag dan niets te doen hadden (de klusjes hadden we gisteren al gedaan toen Pappa en Mamma vrij waren en Mirthe toch naar de opvang was)besloten we om naar de Kempervennen te gaan. Nou dat was een hele belevenis. Niet in het minst om de 30 euro entree voor 2 personen en 2 x een snackje eten waar we ook nog eens 25 euro per keer voor moesten af rekenen. De Engelsen hadden vakantie en die waren neergestreken. Anyhow, toen Mirthe het in de gaten had dat ze ging zwemmen werd ze helemaal zot. Ze kon dan ook maar moeilijk wachten toen we de kleren in de kastjes aan het stoppen waren. En net zoals andere keren was ze er niet meer uit te krijgen. Ze geniet echt met volle teugen van het zwembad. Nu was het water behoorlijk kouder dan in het zwembad in bladel, maar dat kon de pret niet drukken. Met paarse lippen en al moest pappa ze er echt uit sleuren.

En nog een keer: lachuuuhhhhh

Het was al weer een poosje geleden dat we met zijn allen op de foto waren gegaan. Kortom, vandaag een nieuwe poging genomen om ervoor te zorgen dat we een wat recentere foto hadden. En dat wordt dan natuurlijk een dolle bende omdat er niemand is die de foto van je kan nemen. Dus langzamerhand werden we allemaal blind van de fliters om telkens opnieuw te proberen. Hier 1 van de maffe foto's. Pappa en Mirthe roepen beide "Lachuuuuu".

Lachen man !

Pappa had nog veel meer foto's op zijn toestel staan toen hij het terug kreeg van Annemie (of zoals Mirthe altijd zegt : Ammenie). En één van deze foto's zie je hier. Met zijn allen op de bank en lachen en kieren. Kortom, plezier genoeg daar op de kinderopvang.

heeh... waar blijft die sneeuw nu?

Het was weeralarm vandaag. De ANWB voorspelde veel sneeuw vandaag dus de slee stond al in de gang vanochtend om MIrthe naar school te brengen. Echter er was nog niets te zien toen we wakker waren geworden. Maar omstreeks 11 uur lag er een behoorlijk dik pak. Mamma belde op dat ze eerder naar huis zou komen daar een klant had afgezegd en dus konden we in de sneeuw gaan spelen. Echter vanaf ongeveer 14.00 uur begon het flink te regenen en van sneeuw was niet veel meer te bekennen toen we Mirthe rond 16:15 uur op gingen halen. En als er al sneeuw lag dan was het voldoende om er even in te gaan staan en dan was het al weg. Dat had Mirthe ook ontdekt dat het wit was als je je voet er opzette, maar dat het vervolgens ook meteen weer weg was. Ze snapte er niets van. Zeker toen mamma een rondje om haar heen liep en al de voetstappen bleven staan keek ze verbaasd.

Yoghurtsnorretje

Hmmmm... lekker en gezond die yoghurt. Mirthe smult erg van haar etentjes bij de Kinderopvang en ze staan elke keer weer versteld van hoe veel ze kan eten.

Banden plakken

Pappa had Mirthe deze week een aantal keer met de fiets naar school gebracht. Ging een stuk sneller dan dat gedonder elke ochtend om de auto kwijt te raken. Kortom, een goede keuze.

Alleen de laatste keer was pappa iets te hard met Mirthe de trottoir (kaaiband) op gegaan met als gevolg een lekke band. Dit moet dus nog wel gemaakt worden voor de schoolweek weer begint. Toen we terug kwamen van de verjaardag was pappa er dus nog even aan begonnen. Mirthe vond dat allemaal super interessant dus die kwam helpen. Al snel stond ze met te tang in de hand de spaken van mamma's wiel los te halen. Ze begreep er allemaal niets van wat pappa aan het doen was. Lucht erin, lucht eruit... psssssss geluid en ga zo maar door. Allemaal erg spannend. Mamma vond het wel prettig want die kon op haar gemak even door de keuken rommelen. Mirthe vind het dan ook steeds leuker om allerlei klusjes mee te doen in het huis en wij laten ze graag wat mee proberen om te zien wat we aan het doen zijn.

5 Februari, morgen is het weer zover, dan zijn beide opa's jarig. Nu is dat normaal altijd een uitdaging om bij beide opa's op visite te gaan, maar omdat Opa Gerard ziek was hadden we vandaag (zondag ervoor) volop tijd om bij Opa Frans op verjaardagsvisite te gaan. We zouden volgende week bij Opa Gerard gaan kijken.

En pappa was op jacht geweest naar 3 kadootjes die opa graag wildde hebben. Kortom, toen de plastic tas open ging, stond Mirthe al in de buurt om de 'katootjes' mee uit te pakken. Na een setje fotopapier en de zweedse kruiswoordpuzzel kwam er een groot pakje. Mirthe ging aan de slag en hopakkee daar waren de nieuwe pantoffels voor opa. Toen alle kadoo's uitgepakt waren, werd het tijd om een tukje te gaan doen in het logeerbed.

In het Ravels Bos

Een nieuwe poging om Mirthe in het bos te laten stappen. Eerdere pogingen waren op niets uitgelopen omdat ze haar laarzen aan had en daar niet mee wildde stappen. Vandaag ging Michiel met ons mee en die kan lekker met Mirthe opschieten. Wellicht dat ze daar instinkt. Maar die luiwammes had al lang weer besloten dat ze niet ging stappen. Kortom, het was goed dat we een buggy mee genomen hadden anders waren we snel klaar geweest. Toen we na een uur of anderhalf weer bij de auto terug waren kreeg ze in de gaten dat het afgelopen was en nu wildde ze wel stappen. Kortom, de buggy in de auto en gewoon langs de auto lopen en verder de andere kant de bossen in. Toen ze toch even bij Ome Michiel op de arm zat heeft pappa snel deze foto genomen.