Weer up and running

En zo ziet Mirthe er nu weer uit!! Ze heeft nog wel rode oogjes, maar de zwellingen zijn gelukkig weer weg. Ook de antibiotica heeft zijn werk goed gedaan, vandaag had Mirthe weer volop plezier. Wat is het toch een heerlijk kind!!!

Weer naar huis!

De uitslag van de CAT scan was goed. Geen problemen en de antibiotica slaat ook aan. Kortom, ze weten nog altijd niet wat het is, maar het goede nieuws is dat Mirthe naar huis mag. Volgende week vrijdag terug komen voor controle, maar nu snel met mamma mee terug naar huis. Daar is pappa super druk in de weer met de tuin. Alle rommel die er nog ligt er uit zodat hij aan het tuinhuis kan gaan beginnen. Kan eindelijk de garage opgeruimd worden (lees ruimte voor een MOTOR !!)

Weer in het ziekenhuis

Als mamma bij de dokter is geweest met Mirthe wordt ze gelijk doorgezonden naar het ziekenhuis. De dokter vertrouwd het allemaal niet en neemt het zekere voor het onzekere. Het kan een Sinusontsteking zijn, maar het kan ook een hersenvliesontsteking zijn. Kortom.. spullen pakken en op weg naar het ziekenhuis. Ze besluiten Mirthe te houden en ze krijgt wederom een infuus toegediend. Dat vond mamma niet zo leuk dus die besloot om er ook even bij te gaan liggen. Ach ja...bedden genoeg in het StJozef in Turnhout. Rond 15.30 uur krijgt pappa een telefoontje dat Mirthe dus weer is opgenomen. Dat gaat weer lekker want ik moet morgen naar Parijs en precies dan heeft Mirthe een CAT scan om te zien of de onsteking niet tegen haar hersentjes aan drukt!

Oeps wat is dit nu weer...

Vanmorgen pakte ik Mirthe uit haar bedje en schrok me wezenloos. In eerste instantie van alle muggenbeeten, maar daarna van het rode oog. Het leek wel zo'n goudvis met van die uitpuilende ogen. Wat is dit nu weer....
Ik loop er mee naar de slaapkamer en laat het aan Eef zien. Die schrikt zich ook wilt, maar samen besluiten we om eerst maar eens te beginnen met een koud washandje om te zien ofdat de zwelling weg gaat. Uiteindelijk trekt die een beetje weg, maar onvoldoende om haar naar de opvang te brengen. Pappa heeft afspraken buiten de deur, dus mamma moet haar baas gaan bellen dat ze niet gaat komen. Eerst maar eens naar de dokter !

Zelf eten...

Vanavond was het tijd voor Mirthe om weer eens zelf met het eten in de weer te gaan. Pappa en mamma gingen lekker samen buiten BBQ-en en Mirthe mocht ondertussen 2 boterhammen op peuzelen. 1 met pindakaas en 1 met appelstroop. En als je denkt dat dit nog niet genoeg is om er een bende van te maken gaan we ook nog even lekker met de yoghurt in de weer. Pindakaas in het haar, stroop op de neus en de hele kinderstoel vol met kruimels en restje die te klein zijn om te pakken als je allebei je handen nog vol hebt met boterham. Toen Eef en ik Mirthe in bad gingen doen bleek het brood dan ook tot in haar onderbroek te zitten.

Een tekening op de deur

Zo we zijn weer thuis. Het was een beste vlucht met ook nog eens een vertraging van 45 minuten ivm het slechte weer in New York. Als je dan al een poos gevlogen hebt dan wil je zsm naar huis. Balen als je dan eerst op Schiphol moet wachten op je busje terug naar het Radisson om daar je auto van de Microsoft parkeerplaats te halen. Vervolgens nog eens 2 uur naar huis. Gelukkig had ik in het vliegtuig redelijk kunnen slapen (moest ook wel met een pastoor naast je :-) ) zodoende konden we toch nog even van de zaterdag gaan genieten. Kortom, blij dat ik thuis was en het was natuurlijk nog eens extra leuk om dan een tekening : Welkom thuis te vinden op de deur. Mamma en Mirthe waren super blij om pappa na 8 dagen weer te zien.

Take me to the limit...

Daar gaan we dan... de lucht in. Het is een rare gewaarwording om zo achter een klein vliegtuigje de lucht ingetrokken te worden. En het is nog vreemder als je op een bepaald moment de kabel los moet trekken en je het motorgeluid steeds zachter hoord worden.En plotsklaps is het geluid helemaal weg.... dan pas wordt je bevangen door de stilte en de schoonheid van zweefvliegen. Het was een hele belevenis. Ook om in de volle zon zo boven in de lucht te zweven in een klein glazen cockpitje. (beneden was het 36 graden in de schaduw...) En als je dan bijna een half uur in de lucht bent ga je weer richting aarde. Landen..... wel eng met zo'n klein vliegtuigje. Maar ik moet zeggen dat gaat super en de landing was dan ook beter dan ik met menig commercieel vliegtuig heb meegemaakt. Ter afsluiting geef ik de piloot achter me (Bud) een hand : AIRBORN !

En hop de lucht in!

Vandaag was het zover. De hele dag FUN. Of wel vroeg op pad om nog wat foto's te maken van het hotel en de omgeving en daarna richting de bus om te gaan zweefvliegen. Ik zit in de 2e groep die om 9 uur vertrekt. Kortom, vandaag wat later op pad en dat merk je direct wat een hitte. Na ongeveer een uur rijden komen wij de Tucson Soaring club aan. De eerste groep is bijna klaar en wij zijn de volgende. Iemand komt vragen of er mensen bij zijn met een zwakke maag daar die dan eerst mogen. Ik geef aan dat ik wel vaak last heb van zeeziekte / motionsickness. Daardoor mag ik samen met mijn spaanse collega meteen mee. Ze willen ons zo vroeg mogelijk op de dag de lucht in. Kortom, de eerste 2 van onze groep. Ik laat Juan Carlos als eerste gaan en stap zelf in het 2e zweefvliegtuig wat klaar staat. Na een korte instructie van wat ik wel mag aanraken en wat niet zijn we er klaar voor zoals je hier op de foto ziet.
Het is even wennen dat ze hier een andere OKE gebruiken dan met het duiken. Duim omhoog ... dat betekend normaal opstijgen.... nou in dit geval dus ook ... we gaan opstijgen !!

Een dikke dankjewel

Nadat we klaar zijn ga ik binnen mijn handen wassen van het verven. Gelukkig is het op waterbasis want mijn kleren zitten ook helemaal onder. Terwijl ik ze sta te wassen zie ik deze 'tekening' op het bord hangen. Tranentrekker he !

Community Service Day - Schilderen

Vandaag gaan we met de hele groep vrijwilligerswerk doen. Bijna 600 mensen gaan naar 15 verschillende projecten.
Iedereen wordt met de bus opgehaald om 07.00 uur om naar de bestemming van zijn keuze te gaan. Ik heb gekozen voor "Steps 4 succes". Ofwel een een overheidsproject voor een school voor kinderen van ouders die geen kinderopvang kunnen betalen. Er moeten planten gezet worden, een huisje geschilderd, een muur geschilderd en wat opruimwerk. Ik kies voor het verfteam. Eerst beginnen we met een muur achterop de school, maar al snel worden mijn tekenvaardigheden waargenomen en verhuis ik naar het huisje. Hier moet een markthuisje en een brandweerkazerne van gemaakt worden. Samen met mijn collega van Sony (Ando San) ga ik aan de slag. Het is puffen, maar wel super leuk. De kinderen (van 0-4 jaar) vinden het super wat we aan het doen zijn en de moeders brengen vers fruit en mexican wraps in allerlei smaken. Voor ik het weet is het 10.30 uur en moeten we weer richting het hotel. Dit was echt super gaaf. Nu weer op naar de keynote sessies. Wist niet dat vrijwilligerswerk zo'n plezier kon brengen.

Hard werken in Tucson op 1e Pinksterdag

Geen meetings! Wat ga je dan doen.... nou laten we beginnen om om 06 uur op te staan en als eerste in het zwembad te liggen.
Ofwel 6.30 doe ik samen met mijn roomie een duik in het zwembad. Super de temperatuur is al boven de 30 graden. We drogen snel op als we wer eenmaal uit zijn. Ongelooflijk de droogte. Daarna terug, douche in en vervolgens op naar het ontbijt. Inmiddels is iedereen aan gekomen dus het is een stuk drukker. Na het ontbijt ga ik even terug naar mijn kamer om Eef te bellen. Even zien of alles goed gaat. En het gaat gelukkig goed met mijn dametjes. En dan is het een beslissing tussen vrijwillig een meeting bij te wonen of naar het zwembad. Hoe raar het klinkt... ik besluit toch om de HP meeting van 8.30 tot 13.00 uur bij te wonen.
Heb niet zo'n zin om de hele dag in die brandende zon te gaan liggen. De dag gaat zo ook wat sneller. Na de meeting eet ik een lichte lunch. Je krijgt hier zoveel te eten. Overal frisdrank, snoep, koekjes etc. En daarna op naar het zwembad. Als ik langs het zwembad loop valt mijn camera uit de stapel met kleren en magazines...en je raad al waarin... plons..... Nou daar gaan we weer... weer een camera verzopen. Nu is het gelukkig de relatief goedkope Nikon coolpix en niet mijn nieuwe D200, maar tja...
Toch weer een kostenpostje van zo'n 300 euro. Moet ik maar weer de verzekering bellen. 2e gevalletje van schade. Ben benieuwd wat die gaan zeggen als ik thuis kom. De rest van de middag is relaxed. Hapje & drankje met de gasten van het engelse team en wat volley bal gespeeld in het zwembad. Vanavond hebben we een EMEA team dinner. Dat gaat ook super gezellig zijn daar dit alle mensen zijn die ik de laatste tijd heb leren kennen.

Morgen is de belangrijkste keynote sessie. Het is de bedoeling dat we in de country colors van het WK komen. Mijn tas zit vol met oranje spullen dus we zullen eens laten zien hoe dat moet. Vrees dat de komende posts zonder foto's zullen zijn....

1e dag in 43 graden Celcius

Zo, meteen goed geslapen in Tucson. Vandaag maar eens op pad om een short en tshirt te kopen. Zal niet meevallen blijkt als ik de hotelwinkel in loop. Ze durven hier gerust 80-90 dollar voor een short te vragen. Dan heb je welliswaar 1 of ander duur golf merk, maar tja... wie zit daar nu op te wachten. Uiteindelijk slaag ik om voor 90 dollar een Tshirt en een short te kopen.
Mis nog een zwembroek, maar vandaag zit ik toch grotendeels de hele dag in meetings dus het komt wel goed. Daarnaast heb ik vanmorgen nog even met het vliegveld gebeld en ze hebben bevestigd dat mijn bagage aan boord is van de vlucht van Denver naar Tucson.
Het zou dus rond 15.00-16.00 uur in het hotel moeten zijn. En uiteindelijk gebeurd dat ook. Fijn om mijn eigen spullen weer vast te hebben. Mijn eigen scheermes en zeep !! Dat is toch wel de belangrijkste in plaats van dat gekunstel met zo'n goedkoop mes. De hele dag zit vol met marketingmeetings. Echt zo als ik me voor gesteld had zoals ze zouden zijn. Enthousiasme, inzet en echt Amerikaans. Super om weer voor een Amerikaans bedrijf te werken. De energie die ze in de presentaties weten te stoppen is super.

De dag sluiten we af met een pool party. Totaal 580 mensen van de hele wereld zijn naar het hotel gekomen. Overal Microsoft tassen,t-shirts en brandnames. Hoeveel verschillende VISTA t'shirts ik al gezien heb ! Morgen wordt een mooie dag. Geen meetings. Gewoon lekker in de zon.

Tucson here we come!

De dag begint om 08.00 met vertrek van Arendonk naar Schiphol. En dan eindelijk na bijna 20 uur reizen ben ik aangekomen. Tucson Arrizona. Als je uit het vliegtuig stapt wordt je werkelijk gevangen door de warmte.

Ongelooflijk wat een droge hitte.

Op naar de bagage.... althans dat was het plan. Alleen de bagage was in
Washington een andere kant op gegaan dan ik. Uiteindelijk bleek deze in Denver terecht te zijn gekomen. Kortom, daar zit je dan midden in de desert zonder iets. Computer, telefoon en wat magazines thats it. Als we in het hotel aankomen fix ik een tandenborstel,scheermes, zeep etc zodat ik in elk geval de eerste dag door kan. Als ik eenmaal in de kamer ben bel ik de verzekering.

Kan morgen voor 80 euro spullen kopen. Da's nog eens leuk... winkelen op iemand anders zijn kosten. Kortom een short en een T shirt halen. Vermoedelijk komt er ook nog wel een Micrsoft tshirt, maar dat zal pas overmorgen zijn bij de officiele start van het event. Alle marketeers (kostenposten !) zijn een 2 tal dagen eerder hier voor side meetings.

En dan is het al snel 22.30 uur. Mijn roomie en ik besluiten om te gaan pitten. Het was een lange dag en de jetlag moeten we snel
kwijt.

He wat is dit hier nu....

" Rennen, ja..hebbes, net op tijd." " He waar is ze nu weer gebleven?" Het gebeurde ons de laatste tijd steeds vaker. Kortom het traphekje moest maar eens opgehangen worden. Nu is pappa in de tuin best handig maar binnenshuis moet ie toch echt de eer aan opa Gerard geven. Kortom toen die gisteren op visite was, kwam zoals gewoonlijk de schroefboormachine en de kluskoffer mee. Opa had het traphekje snel hangen. En Mirthe was natuurlijk helemaal verbaasd toen ze vanavond gewoon de kamer uit mocht kruipen.... wat was daar de reden voor? Nou zoals je ziet had ze die reden snel gevonden. Het was net een van de aapjes uit de dierentuin.

He laat die tanden eens zien!

Het gaat hard met Mirthe haar tanden. Ze heeft de afgelopen dagen behoorlijk veel last gehad van het doorkomen van een snijtand. Dunne poepies, huilen en zoals de belgen zeggen " een schrale poep". Maar inmiddels zijn er dan ook wel acht tanden. De voor- en snijtanden zijn zowel boven als beneden gearriveerd. Op naar de kiezen!