Onzekerheid troef...

Wat staat er allemaal te gebeuren. We weten het niet en het lijkt alsof de dokters het ook niet weten. Een ding weten ze wel en dat is dat ze deze keer het ziekenhuis niet uitgaat voordat duidelijk is wat er aan de hand is.
Mirthe heeft een infuus gekregen en daarin spuiten ze weer anti biotica. Wij hebben onze zorg geuit dat het toch onderhand gedaan moet zijn met die anti biotica daar ze al vanaf september aan de antibiotica zit voor haar oren of iets anders. Wat gaat het lange termijn effect zijn? De dokters verzekeren ons dat het geen kwaad kan, maar zo ondertussen.... Mirthe moet zeker tot vrijdag blijven omdat ze diverse onderzoeken gaan doen naar haar longen, hart en andere dingen die ze nog te binnen schieten. Een voorbeeld is bv dat er meer kinderen zijn die longproblemen hebben omdat ze een kleine vorm van reflux (teruggeven van voeding) hebben. Dat willen ze nu ook onderzoeken.
Mirthe heeft dus weer flink wat buisjes en kabeltjes aan zich hangen en dat zal de komende dagen alleen maar ergen worden. Wanneer houdt het nu eens op. Pappa en mamma hebben het er zo langzamerhand ook mee gehad. Komt de chaos van het zorgstelsen in NL nog bij en dat zorgt ervoor dat we nu ook al flink wat eurootjes zelf hebben moeten betalen. Reken maar uit, operatie, week opnemen, wekelijks voor 100 euro Aerosol etc etc.... en van de zorgverzekering hoor of zie je maar niets.Of je moet ze bellen... dan hoor je zeker 50 minuten dat alle medewerkers in gesprek zijn.

Al weer 2 uur huilend in bed...

Zondagavond was het weer zover. Ging het de hele dag goed, was het vanavond weer feest. Elke avond als Mirthe naar bed gaat is het dikke tranen. Worden we hier voor de gek gehouden of is er serieus iets aan de hand. Wat doe je dan als ouders.... eerst wachten om te zien of we niet voor de gek worden gehouden, maar om 22.00 uur zijn we het toch wel een beetje beu. Weer de temperatuur gemeten en ze zit net onder de 38 graden. Toch maar weer naar de dokter want Eef vind dat Mirthe ook weer zo moeilijk en zwaar ademt. En als 6x aerosol op een dag ook al niet meer werkt, wat kun je dan nog. De dokter stuurde ons direct door naar het ziekenhuis en daar werd Mirthe weer opgenomen. Kortom, zondagavond 00.30 uur en ze ligt weer in het ziekenhuis voor haar longen.

19.30 uur weer thuis zie piep de muis in het voorhuis

De lente zet in !

Op de terugweg van de optoch kwamen we langs diverse mooie tuinen. Mirthe was natuurlijk al lang uitgeput en die liet het zich allemaal wel gebeuren. Pappa stopte even om een foto te maken van de eerste bloemetjes....

En muizen gaan met hun pootjes langs hun gezicht...

En dan gaat Mirthe ' PIEP' de Muis op pad...

Oeps er moet ook nog gegeten worden... kaas ?

Sssttt opa... nu kan pappa sminken als ze slaapt!

Goed 10 minuten later nog niet bij eindhoven...

De dag in foto's : Carnavalszondag

Vertrek naar Neer, Mirthe zit er klaar voor in de auto. Nog lekker wakker en laat het feest maar beginnen want wij zijn binnen.

Een indiaantje mee naar huis

Vandaag ging pappa Mirthe van de opvang halen en ipv Mirthe kreeg hij een indaantje mee naar huis. Op de kinderopvang was de carnaval ook begonnen, dus had Mirthe met juffrouw Kathleen & Ingrid een heuse indianentooi gemaakt. Toen mamma dat zag toen ze thuis kwam moest er natuurlijk hard geoefend worden op de welbekende indianen kreten. Pappa gaat in elk geval vanavond zijn oorlogstrepen op doen en laten we zien of er nog iets te scalperen valt.....

Alaaf... we zijn er klaar voor zegt piep de muis

We zijn er helemaal klaar voor: Alaaf!!
Mirthe heeft haar carnavalspak ook te pakken. Het was even zoeken om iets te vinden in haar maatje, maar het is ons dan toch gelukt bij de Makro. Piep de muis, pappa moet er nog wat snorharen bij sminken en ze is er klaar voor. Mirthe had er in elk geval al behoorlijk zin in, want ze zat al continue met haar staartje te kwispelen.

Hee wie zit daar aan mijn speelgoed?

Vandaag waren Hans en Marlou op visite in Arendonk. Natuurlijk waren de 2 kleine dames ook mee gekomen. Maerle die net iets ouder is dan Mirthe en Manoukje. En tja... dat is wel overweldigend als er in 1 keer zoveel kindjes bij je thuis op visite komen. Normaal zijn er ook veel kindjes maar die zitten niet aan jouw speelgoed. Kortom Mirthe was de hele dag een beetje stilletjes. Wie waren toch al die nieuwe vriendjes die er in 1 keer waren toen ze uit haar bedje kwam.
Maerle en Mirthe hebben lekker samen met de draak gespeeld. Wie de meeste ballen in de gaatjes kon stoppen. En natuurlijk samen op de grond kruipen. Dat was een oneerlijke strijd daar Maerle eigenlijk al kon lopen en die ging dan met het kruipen ook een stuk sneller. Dat was al een gepasseerd station voor haar. En tja voor Manoukje is het natuurlijk ook wel leuk om weer ergens anders te mogen spelen, slapen en frietjes eten. Want als mensen bij ons op visite komen schijnen ze toch altijd weer belgische frietjes te willen eten. En we hadden nog wel zo'n lekker kaasfondue voorbereid, maar hans zag dat niet zo zitten. Kortom, de dag werd culinair afgesloten.

Zondag ochtend lummelen in de badjassen

Vanmorgen waren Eefje en Mirthe al snel beneden, pappa had er wat meer moeite mee nadat Mirthe hem weer wakker had gehouden van vrijdag op zaterdag. Immers moest pappa er morgen weer vroeg uit (04.30 uur)als hij naar London vliegt. Toen pappa beneden kwam zaten mamma en Mirthe samen in de badjassen te spelen op de grond. Ballen rollen, kruipen en met de speelgoeddraak in de weer. Dikke pret dus.
Pappa snel het fototoestel erbij, maar dat is altijd het teken om er mee te stoppen.
En dan kun je het dus wel vergeten, of zoals je Mirthe hier ziet doen, zwaai er maar naar. Wel eigenlijk was ze hier niet aan het zwaaien, maar kwam ze met een rot gang aan gekropen om mijn fototoestel te grijpen. Mevrouwtje is inmiddels sneller dan je denkt.

Hahah weer onder de douche

Vandaag moest Mirthe weer eens onder de douche. Toen pappa haar ophaalde bij de kinderopvang stonk ze een beetje zuur. Vermoedelijk wat te enthousiast gegeten en wat terug gegeven over haar kleren en in haar nek ofzo. Kortom, eerst in de douche.
En tja.. ging dat vroeger nog heel gemakkelijk...nu heb je iemand die de stralen probeert te vangen, de douchekop zelf vast wil houden en die het absoluut niet leuk vindt als er water over haar hoofd komt. Hier zie je Mirthe op de uitkijk wanneer die straal weer van boven komt aanvallen.

Naar het ziekenhuis

Vandaag gaat het gebeuren. We moeten om 06.30 uur ons bedje uit. Mirthe mag niet meer eten en ze gaat in haar pyama mee naar het ziekenhuis. Kortom, om 07.00 uur staan we klaar om de auto in te springen. Dat gaat allemaal lekker vlot. Natuurlijk wel een beetje spannend, maar het vooruitzicht maakt veel goed.
Als we om 07.30 uur proberen in te schrijven in het ziekenhuis komt onze angst uit. Ondanks diverse telefoontjes naar de nederlandse zorgverzekeraars kunnen we haar niet inschrijven. Precies wat pappa en mamma dachten dat er zou gebeuren. Mamma werd behoorlijk boos, maar tja.. die mevrouw achter de balie kan er niets aan doen dat ze er in nederland weer zo'n bende van hebben gemaakt. Niet getreurd... dan betalen we wel contant. Gelukkig is dit niet de eerste keer dat het ziekenhuis dit mee maakt, dus er staat een pin automaat die ook NL pasjes accepteerd. Hopakee... 600 euro voor een halve dag... dat gaat hard. Na dat pappa betaald heeft mag Mirthe naar boven. Ze zou om 08.00 uur gehaald worden en dat gebeurd ook stipt. Daar zitten pappa en mamma dan. Te wachten.... dan maar even koffie drinken. We besluiten rond 08.40 uur terug naar haar kamertje te gaan. Mirthe is nog niet terug en het jongetje wat naast Mirthe ligt ook nog niet.

Om 08.55 uur komt Mirthe terug. We herkennen dat panische schreeuwen van verre. Of wel alarm.... ze is zojuist ontwaakt van de narcose en dat geeft nog een beetje raar gevoel volgens de dokter. Dat blijkt!!!
Pappa gaat al heen en weer schuddend een stukje met haar lopen, na ongeveer 10 minuten wordt ze stil. Toch maar snel een fles regelen, wellicht is het de honger.

Na de fles is Mirthe weer zoals we ze kennen. Kraaien, spelen en lachen.

Nu is het wachten op de dokters om te vragen hoe het is gegaan. Die blijken echter pas om 12.00 uur langs te kunnen komen. Kortom, pappa gaat om 11.00 naar brussel en mamma blijft bij Mirthe op het ziekenhuis. Rond 12.15 uur belt mamma met pappa om te zeggen dat de buisjes erin zitten en dat het traanbuisje is door geprikt. Ofwel de 10.000 km beurt is gelukt. Ze kan er nu helemaal tegen aan.

Chillen op de bank....

Vanavond hebben we lekker met haar op de bank gespeeld en lekker wat extra aandacht aan die kleine meid. Immers moet ze over 2 dagen naar het ziekenhuis voor de oog operatie en de buisjes in de oren. Het zal allemaal een stuk gemakkelijker worden als we klaar zijn met de antibiotica en de aerosol. Mirthe vindt het eigenlijk ook niet echt leuk meer om 3 keer per dag met dat mondkapje op voor te zitten.
Nog 2 nachtjes slapen en dan gaat het gebeuren.

En daar zijn we weer...

Vandaag zijn Mirthe en Pappa samen weer naar dokter Martens geweest. Het was gelukkig weer een stuk verbeterd, maar we moeten de aerosol nog even blijven gebruiken. Daarnaast heeft pappa ook verteld dat de dokter maar voor 6 dagen Antibiotica had voorgeschreven en dat hij zich zorgen maakte ofdat dit voldoende was. Immers is de operatie pas op 14 februari en dan zouden we acht dagen zonder geneesmiddelen zitten. In een slecht geval komt de ooronsteking dan weer terug en kan men niet opereren... zijn we nog altijd niet daar waar we willen geraken....
Kortom, pappa kreeg vandaag weer 3 recepten mee. Immers al die antibiotica zou weer effect hebben op de luieruitslag dus ook daar weer een zalfje voor. Het blijft maar komen. Het zal goed zijn als het 15 februari is!
Hier nog een foto van Mirthe en mamma tijdens ons vorig bezoek, gemaakt met de gsm.

Dokter wordt ik al geholpen?

Dokter, dokter en nog eens dokter. Het is echt niet te geloven. Was Eefje vorige week woensdag bij de kinderarts voor controle ivm het RSV virus, zo was ze vrijdag weer bij de KNO arts voor de nieuwe datum voor de buisjes / traanbuis operatie.
Maandag waren we weer terug bij de kinderarts omdat het virus ogenschijnlijk de kop weer op deed en vanavond zaten we weer bij de huisarts omdat ook de ooronsteking weer terug is. Of wel tussen 19.00 uur en 23.00 uur naar een histirisch krijsende Mirthe zitten luisteren en toen maar weer de spullen gepakt en weer naar de dokter.
Mirthe heeft dezelfde antibiotica meegekregen als die ze voor het virus had. Vermoedelijk heeft die destijds ook de ooronsteking onderdrukt en omdat ze nu van beide medicijnen af was, komt de hele boel weer opzetten. Pappa en mamma worden er zo langzamerhand knettergek van. Alle vrije tijd kruipt in ziekenhuis en dokter en apotheek... En slapen... dat is er vermoedelijk vanacht al weer niet bij. Het is nu 01.oo uur in de nacht. Morgen moet pappa er weer om 06.30 uur uit.... Ofwel dokter wanneer worden we nu echt geholpen.