En schatje wat wil je later worden?

"Nou pappa, ik wil werken bij een echt bedrijf zoals jij, maar dan doen wat mamma doet!"

Lieselotje dreigt een verschrikkelijke dood te sterven

Rampspoed allom... vandaag dreigde het onmogelijke te gebeuren.... Lieselotje bevond zich op de grond en pappa zette zijn stoel erop.... Gelukkig heeft pappa op de duikclub geleerd eerste hulp te geven dus na een grondige reanimatie was Lieselotje weer in de lucht. Even zag het er vervelend uit, maar uiteindelijk is het weer goed gekomen.

Mirthe maakt kennis met Lieselotje

Klaar voor de start en af

Als je zo 2 dagen mag rondkruipen dan heb je alle hoekjes wel gezien. En zo kom je er natuurlijk achter dat je een muur kunt gebruiken om je billen tegen aan te duwen om langzaam omhoog te komen. Of om op die manier je kontje omhoog te duwen zodat je wat makkelijker kunt gaan kruipen.

Vandaag had oma bij het tanken een nieuwe pop voor je mee genomen. Vervolgens heeft ze de haren zitten invlechten zodat Mirthe er goed mee kon spelen. En natuurlijk moest het popje ook een naam. Nou wat is er mis met Schannulleke zie ik jullie denken, maar tja... het werd: Lieselotje. Lekker makkelijk voor Mirthe om te onthouden....

En dat lieselotje een succes is zie je op 1 van de volgende foto's.

De eerste dag bij opa en oma

Spannend hoe het er voor stond. Toen pappa en mamma gisterenavond naar huis gingen had Mirthe nog dikke tranen. Het was toch een beetje wennen in die nieuwe omgeving waar ze nu moest slapen. Toen Eefje dus vandaag op kantoor kwam had ze direct naar Opa Gerard gebeld om te vragen hoe het ervoor stond. Mirthe had tot half acht in de ochtend geslapen. En daarna was Opa aan het drukke ochtendschema begonnen. Schone broek, eten, weer een schone broek en vervolgens aan de aerosol. Wat een drukte. Oma Tilly snapte niet dat er nog tijd over was om te gaan werken. De rest van de dag had Mirthe geen gebrek aan aandacht. Dat zie je wel aan de foto!

Niet naar de opvang- dus naar opa en oma

Mirthe was dan wel weer in opperste staat van paraadheid na het verblijf in het ziekenhuis, maar ze mog nog altijd niet naar de opvang terug. DIt omdat er teveel zorg te geven was met de Aerosol 3 x per dag. Kortom, we moesten op zoek naar een alternatief, daar Eefje de vorige week al 2 dagen extra thuis gewerkt had.
Daar Opa van de Gender vandaag zelf naar het ziekenhuis moest dachten we opa Boeters eens te proberen. Die heeft het meestal erg druk met klussen, maar voor Mirthe wilde hij graag een uitzondering maken. Kortom, op zondag naar Opa en Oma in Neer en daar mocht Mirthe tot dinsdagavond logeren. Dat was de eerste keer dat ze zo lang op visite ging. Natuurlijk maakte pappa en mamma zich wel een beetje druk ofdat allemaal wel goed zou gaan.

Er kan weer gelachen worden.

Jippie, wat een genot om die kleine meid weer thuis te hebben. Er ligt weer iemand in dat kamertje, je hoort weer geluid over de babyfoon en er wordt weer gekiert in huis. Wat hebben we dat gemist beseffen we ons nu pas.
En met Mirthe gaat alles goed. Het is lang geleden dat we haar zo vrolijk hebben gezien. Na een lekkere nacht slaap, en ik geloof ook de halve ochtend tot vroeg in de middag kon het niet meer kapot vandaag.

Mirthe weer thuis!

Vandaag hebben we Mirthe weer opgehaald in het ziekenhuis.

Daarna met spoed naar de apotheek waar we voor meer dan 100 euro aan medicijnen mee kregen.

Verder moest er ook nog een Aerosol gehuurd worden. Of wel een apparaat waarmee we de medicijnen kunnen verstuiven. Op de foto zien jullie pappa met Mirthe in de weer om het eerste shotje gezonde lucht in te ademen. De truuk is eerst de fles zodat ze al bijna slaapt en dan de Aerosol er achteraan.

Nu hebben we nog een kleine uitdaging met het feit dat MIrthe niet naar de oppas mag dus er zal behoorlijk gepland worden om alles in goede banen te leiden. Voorlopig heeft mamma ook een mogelijkheid gekregen om thuis te werken. Maar tja.. soms moet er ook opgeleverd worden bij klanten. Kortom, plannen, plannen en bellen!

Dinsdag naar huis?

Zoals het er vandaag uit ziet mag Mirthe vermoedelijk as dinsdagavond weer mee naar huis.

Morgen, dinsdag maken ze nog een foto van haar longen om te zien hoe de stand van zaken is en als die goed is dan kan ze weer lekker met ons mee.
De afgelopen dagen waren weer intensief en spannend. Gaat het de goede kant op, wil ze de medicijnen inhaleren, begint ze weer te eten, zal ze toch niet te veel verdriet hebben als ze zonder ons in het ziekenhuis is etc etc. Allemaal vragen die er door je hoofd vliegen. Vroeger kon ik al die zorgen die mijn ouders om ons hadden niet echt begrijpen, maar nu we zelf zo'n hummeltje hebben rond rennen des te meer.
Ergens hieronder heb ik geloof ik geschreven dat we nu ' eindelijk wat slaap konden pakken'.... nou niet dus. Je ligt in je bedje te denken of het wel allemaal goed gaat en wat zou zij nu aan het doen zijn...

Het zal goed zijn als ze weer terug is. Kunnen we weer van haar gelach genieten.
Het was zo maar stil in huis....

Maandag voor de oortjes... of toch maar niet!

Waren we eerst bijna bij de eindstreep, nu ligt die weer een stuk verder.
Mirthe ligt in het ziekenhuis en voorlopig mag ze niet naar huis. Voor ons ook wel weer lekker daar we nu eindelijk wat slaap kunnen pakken. Maar voor het oorprobleem weer wat minder. We hadden volgende week woensdag terecht gekunnen, maar dat moet nu even op zich wachten.

Vandaag hebben we de uitslag gekregen.

Mirthe heeft last van een virus. Vermoedelijk opgelopen op de kinderopvang en het heeft een lichte vorm van longonsteking veroorzaakt. Daarvoor krijgt ze nu 4x per dag een medicijn toegediend en 1x per dag een klopmassage. Voorlopig moet ze nog zeker 5 dagen in het ziekenhuis blijven. Voor degene die er langs willen gaan, ligt ze op kamer 137 op de kinderafdeling. Let wel, handen wassen en deuren dicht houden.

Buiten het infuus in haar arm, heeft ze er ogenschijnlijk weinig last van. Ze heeft weer goede zin en is lekker aan het spelen. Getuige de foto.

Met spoed naar het ziekenhuis....

Mirthe had vannacht weer veel last van haar oortjes. Althans dat is wat Eefje dacht.
Echter ze was wel erg hangerig en wilde ook niet echt eten, terwijl ze andere keren de fles bijna uit je handen trekt.
Toen mamma Mirthe die ochtend bij de kinderopvang ging afgeven zagen ze al dat mamma weer niet geslapen had. Daar begint men zich inmiddels ook een beetje zorgen te maken om Mirthe omdat ze toch wel heel lang aan het sukkelen is inmiddels.
Daar zou alleen vandaag verandering in komen. Eerder dan gewenst eigenlijk....
Toen mamma op haar werk aan kwam in Breda was er al gebeld dat ze Mirthe weer op moest komen halen. Het was niet goed met haar, ze ademde erg moeilijk en ze was helemaal uit haar doen. Dus Eefje meteen weer om gedraaid en Mirthe ophalen. (tja... wat moet je baas daar zo langzamerhand van zeggen he!!) Toen direct door naar de huisarts en die stuurde mijn meisjes gelijk door naar het ziekenhuis. Er was iets niet goed met de longen.
En zo gebeurde het dat pappa op het vliegveld in London een telefoontje kreeg dat zijn kleine meisje met spoed in het ziekenhuis was opgenomen. Reden.... onbekend, maar iets met de longen. Tja en dan gaat geen enkel vliegtuig snel genoeg terug naar huis.
TOen pappa om 5 voor acht in het ziekenhuis was (nog net in het bezoekuur) bleek het al een stuk beter te gaan met Mirthe. Ze lachtte al weer en zat al weer lekker te spelen. Kortom de medicijnen hadden wonderen gedaan. Mamma was nog een beetje geschrokken, maar alles bij elkaar was het een stuk minder erg dan aanvankelijk de gedachte was. Morgen zouden ze nog een bloedtest doen en dan horen we wat het werkelijk probleem zou zijn.

Naar de Chirurg voor de oortjes!

Vandaag was het dan eindelijk zover. We konden terecht bij de KNO arts die in het Elisabethziekenhuis in Turnhout de operatie zou kunnen doen. Na vanaf September in de weer te zijn geweest met neus en oorsprays zou het nu dan wellicht toch gaan versnellen.

Terwijl pappa in London zat ging mamma op haar vrije woensdag met Mirthe naar de doktor. Tja... de oortjes en de traanbuis tegelijk ! Daar hadden ze nog niet over nagedacht. Als we Mirthe enkel aan haar oortjes zouden laten behandelen dan zou het maandag al kunnen, en voor de combi aanpak zouden ze ons morgen terugbellen.

Het einde is dus in zicht van de slapeloze nachten. We wachten op de datum van de evt combi afspraak. Morgen, donderdag horen we een datum.

Ik ben Mirthe; Wie ben jij?

Vandaag heeft Mirthe voor het eerst kennis gemaakt met Swiffie. De kooi ging open en Swiffie kwam buiten kijken. Niet voor lang want tegelijkertijd gingen de handjes van Mirthe in de kooi. En tja dan merkt Swiffie dat het woordje 'zachtjes' nog geen indruk op Mirthe maakt. Al snel zat ons konijntje dan ook zielig in een hoekje met als bescherming weer een dichte kooi om zich heen. Mirthe vond het echt fantastisch dat zachte ding wat kwam kijken en weer weg rent.

ooh wat is het stil op de blog...

Tja.. het is al een tijdje geleden dat jullie postings op de blog gezien hebben. Waarom dan? Hoor ik jullie denken. Nou, om het volgende.
De afgelopen weken is Mirthe veel ziek geweest. Al sinds terugkomst van de Turkije vakantie zijn we aan het donderen met nachten waarin we gemiddeld toch zo'n 2-2,5u uur met haar in de weer zijn. Meestal wordt ze zo rond 02.30 uur wakker en gaat ze rond 4.30 uur weer slapen. Dat breekt je nacht dus helemaal in 2 en het is dan ook elke dag weer een gevecht tegen de slaap. Vlak voor ik naar Amerika vertrok ging het wel weer, maar enkele dagen daarna was het weer feest. Oorpijn, nachten wakker en huilen. Inmiddels is Mirthe een week veel binnen geweest (de opvang was ook gesloten dus bleven we lekker thuis) en dat heeft wel wat baat gebracht. Ze heeft op dit moment wat minder last van haar oor. Ze grijpt er nog wel veel naar, maar we hebben een ontsnapping achter de hand. Een verwijskaart voor het plaatsen van buisjes in de oren.
Kortom, we hebben samen weinig avonturen ondernomen omdat we het wat rustiger aan doen zodat ze wat meer kan slapen en hopelijk kan herstellen van al die oorinfecties.

Afgepeigerd door nieuwjaarsdag

Nieuwjaarsdag zou een drukte van jewelste worden. Eerst uitslapen natuurlijk.

Terwijl pappa en mamma om 02.30 naar bed gingen begon voor Mirthe de dag (met huilen en honger) gewoon weer om 06.30 uur. Kortom, mamma eruit om voor een fles te zorgen en daarna weer snel terug. Toen heeft Mirthe geslapen tot 10.00 uur en is pappa er uit gegaan zodat mamma nog even kon slapen.

Toen snel met zijn allen onder de douche en de nieuwe kleren aan. Pappa was gisteren (Zaterdag) nog snel met Mirthe gaan winkelen. Schoenen met veters was het doel. Dit zodat Mirthe niet langer de schoenen kon uittrappen daar ze schoenen nog niet zo 'fijn' vind.

En daarna snel naar Opa Gerard en Oma Tilly. Dat is toch altijd weer verder rijden dan waar je je vantevoren op insteld. Daar kon Mirthe weer lekker met opa spelen daar die een nieuw kunstje had ontdekt om Mirthe te leren kruipen. Kortom ze deed haar stinkende best om langzaam vooruit te komen. Voorlopig was het nog meer vooruit trekken dan echt kruipen, maar ja.... er zat beweging in.

Daarna gingen we naar de nieuwjaarsreceptie van de familie van de Gender. Tante Annie had er weer een heel feest van gemaakt en het was weer erg leuk om de hele familie te zien. Dat was al een poos geleden (sommige de laatste keer met het trouwen). Toen we eenmaal terug kwamen van deze drukke dag ging pappa ook nog snel naar Bob en Ingrid op visite. Zodoende was Mirthe helemaal afgepeigerd toen ze thuis kwam en ze was dan ook niet wakker te krijgen in de maxi cosi.