Zondagavond had Mirthe ineens een kleine verhoging.
Toen we maandagochtend keken was het nog maar 37,8 dus dachten we dat het wel goed zat, maar om een uurtje of 12 afgelopen maandag beldde ze op van de kinderopvang dat we haar moesten komen halen. Mirthe had inmiddels bijna 40 graden koorts.
Pappa zat in Utrecht, mamma in breda dus uiteindelijk hadden we haar in onze handen om een 14.00 uur.
Niets mis mee, gewoon plezier, gewoon eten, niet huilen. Kortom, buiten die rode wangen was er niets te zien. Toen naar huis.
Pappa ging verder werken vanuit zijn thuiswerkplek en om een uurtje of 16.30 vond hij dat Mirthe toch wel een beetje blauw werd. Toch maar weer naar die dokter bellen. Eigenlijk konden we pas dinsdag terecht, maar nu moesten we meteen komen.
De dokter alles onderzocht en wat denk je.... ooronsteking!!!
Kortom, vanochtend allerlei middeltjes gehaald bij de apotheek en vanavond ging het al weer een stuk beter. We zitten nog even te wachten op een urinetest omdat we zondag lang buiten waren geweest vreesde we dat ze wellicht een blaasonsteking had.
En wat dan weer het mooie is van een dorp is dat de dokter om 18.30 uur vanavond zelf even belde om de uitslag door te geven. Niets aan de hand met de urine !
Natuurlijk wou de dokter nog even weten hoe het met Mirthe ging. Kan het me niet herinneren dat onze dokter in nederland zelfstandig even belde om te polsen hoe het was.
Nou zoals je op deze foto kunt zien : dolle pret in bad.
Echter zo gauw ze plat moet liggen dan is het dikke tranen. Dat is toch echt een teken van ooronsteking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten