Vandaag waren we met zijn drietjes een dagje in EuroDisney. Voor Mirthe was dat een grote verrassing en die vond het dan ook best spannend allemaal. Zeker als je de nacht er voor niet zo goed geslapen hebt omdat er nog altijd 1 oortje ontstoken is. Hoe dan ook, we waren om half 8 opgestaan en gingen er voor zorgen dat we toch wel rond half 9-9uur in de auto zouden zitten.
Meteen bij de eerste Mickey Mouse, getekend op een bord, gilde Mirthe al:” Kijk pap, daar is Mickey” en toen moest het feest nog beginnen. Dat beloofde wat te worden voor vandaag
.
Zo gezegd zo gedaan en we waren dan ook om 9.15 op de parkeerplaats van EuroDisney. Daar stonden nog niet zo heel veel auto’s omdat het park pas om 10u open zou gaan. Ome Emiel had echter gezegd dat we gewoon naar het park moesten gaan omdat we met de kaartjes van hun 2 uur vante voren het park in mochten. Echter hadden we 2 kaartjes en we moesten er nog 1 bij kopen. Dus gingen we op pad. .
Eenmaal aangekomen bij de poort stonden er beveiligingsmensen alle tassen van iedereen te controleren. Het was maar goed dat we zo vroeg waren want ook nu was het hier nog niet zo heel erg druk. Met 
een kleine 5 minuten in de rij waren we uiteindelijk door de eerste controle. Toen door richting de ingang. Daar bleek dat de lokketjes voor de kaartjes nog niet open waren. Hmmmm…verzin een list…! Juist we gaan gewoon een kaart kopen in het hotel. We liepen het Disney Hotel binnen en daar kocht pappa onder de noemer van “ we zijn een kaart verloren” een extra kaartje bij. Zo … nu waren we compleet. Door naar de volgende controle. Hier werd het al een stuk spannender of we er al door heen mochten. Alle hotel gasten hadden een extra kaartje bij zich, wat wij dus niet hadden. Toch drongen we ons naar voren en ik hield de 2e kaartjes waarop het Sequia Lodge hotel stond vermeld bovenop. “ Loop maar door, volgende keer pasje meenemen” was de boodschap.
Oke, toen waren we dus binnen….althans dat dachten we…. de kaartjes moesten op de volgende plek door een scanner. Daar stond een mevrouw bij en wederom hadden pappa en mamma de zenuwen. Inmiddels was het al half 10. Zullen we toch maar wachten tot 10 uur zodat we gewoon naar binnen kunnen? Ach ja …. we waren zal zo ver. Wederom proberen. Ik ga de kaartjes af maar vergat vervolgens in de rush en de drukte om de kaartjes uit de machine mee te pakken. Uiteindelijk waren we wel binnen. Het was een kort feestje. Want vervolgens bleek in het park dat je enkel op Mainstreet kon, maar je kon nog naar geen enkele attractie want dan moest je wederom dat briefje hebben wat al die gasten hadden.
Daar het al bijna 10 uur was besloten we om even op een terrasje te gaan zitten en de tijd uit te zitten. Toen kwamen we er achter dat onze kaartjes nog bij de ingang waren. Dus weer helemaal terug gelopen. Uiteindelijk waren onze kaartjes inmiddels bij de Town Hall afgegeven. Verhaal uitgelegd en uiteindelijk kregen we onze kaartjes terug voorzien van een speciaal kaartje waarmee je via de uitgang naar binnen mocht bij een attractie naar keuze. We besloten om deze in te zetten bij Peter Pan’s droomvlucht.
Nu was het park inmiddels voor iedereen open en dat kon je ook wel 
merken. Een flinke stroom mensen was op gang gekomen richting het kasteel van Doornroosje. Samen met Mirthe gingen wij ook op pad naar het kasteel om daar eens rond te kijken. Als eerste kwamen we de slapende ridderset tegen en Mirthe moest nog even over de drempel heen dat het allemaal poppen waren en geen echte slapende ridders. Toen dat eenmaal bezonken was ging het snel vooruit. Vanuit het kasteel gingen we door naar het bos van Sneeuwwitje, Pinokkio en het poppentheater. Elke nieuwe attractie was weer eng , maar elke keer weer had ze het naar haar zin. Uiteindelijk bleek ze het gewoon niet zo leuk te vinden om in de rijen te staan tussen alle mensen. Ongemerkt schiet de tijd dan wel vooruit en was het tijd om naar de eerste shows te gaan kijken. Op de weg terug naar MainStreet kochten we nog een paar Minnie oren en die gingen uiteindelijk pas af ‘s avonds in de auto naar huis toen de pyama aan ging.
Er kwam een treintje langs rijden met alle Disney figuren erop en dat was natuurlijk genieten. Mirthe vond het nog wel spannend en eigenlijk ging het allemaal te snel voorbij voor haar om het goed te begrijpen. Poeh, Pluto, Knabbel en Babbel ze had ze allemaal gezien maar het moest nog even bezinken. Toen kwam ze los in een 
onophoudelijke stroom van : “ Kijk hier Pinokkio en pap daar was knabbel en babbel. Pap had je pluto gezien etc etc etc.”. Kortom, dat was weer zo’n mooi ‘Maestro’ momentje. (Sommige dingen zijn onbetaalbaar, de rest Master Card). Je kent die reclame vast wel :-) Toen moest er wat gegeten worden en kwamen we er achter waarom het EURO disney heet. 2 broodjes met een hotdog en wat fruitsalade, dan tik je dus 
gewoon 17 euro af. Ondertussen stond Winnie de Pooh op een afstandje handtekeningen uit te delen, maar daar had Mirthe geen boodschap aan. Oke, we hadden alle dingen in Fantasyland inmiddels gezien en nu werd het tijd voor Frontierland.Daar waren de race auto’s waar Koen en Thijs ook gek van waren dus dat gingen we ook maar eens met Mirthe proberen. 
Eefje bleef aan de kant wachten en dat was een beste tijd wachten. Uiteindelijk stonden we bijna een uur in de rij om even met de race auto’s te mogen scheuren. Mirthe aan het stuur en pappa de voet op het gaspedaal. Mirthe vond het echt helemaal super en toen het afgelopen was moesten we direct nog een keer. Nou …. dat doen we vanavond wel tegen de tijd dat we naar huis gaan!
Nog even een plas pitstop bij de race auto’s en toen op naar de Piraten. 
Terwijl we via het Central Plaza terugliepen kwamen we nog allerlei poppen tegen. Helaas waren we net te laat voor de show die op het mainstage had plaatsgevonden. Snel opstellen langs het wandelpad waarop ze terug liepen. Wederom hadden ze er flink het gas op. Viel niet mee om met het kleine cameraatje wat foto’s te maken. Goed, verder naar de piraten. Ook daar een enorme rij die maar bleef duren. Uiteindelijk waren we binnen, maar wederom schrikken, het ging nog eens door. We hadden onze speciale toegangskaart hiervoor moeten gebruiken. Want het bleef maar duren. Na meer dan een uur in de rij waren we aan de beurt. Zowel mamma als Mirthe 
vonden het maar eng in dat bootje. Pappa had dan ook 2 blauwe plekken op zijn rechterarm toen het voorbij was. Mamma vond de helllingen niet leuk en Mirthe vond de piraten toch net iets te echt lijken. Vanuit de piraten gingen we via Frontierland terug naar Main Street, daar zou zo langzamerhand de Street Parade beginnen (16.30 hrs) en het was nu half 4. Om 16.00 uur zaten de mensen al in rijtjes van 2 langs het trottoir dus besloten we om terug te lopen naar de ingang. We wisten waar de parade uiteindelijk weer achter de poort zou verdwijnen en 
daar moesten ze allemaal wachten op hun beurt. Meer dan tijd genoeg dus om alle poppen goed te bekijken. Snel graaiden we nog een programma boekje mee om te zien welke shows er nog in Disneys Movieworld waren. Zo waren we ruim op tijd om even lekker in de zon te zitten en te wachten op de start. Toen Minnie en Pluto eenmaal voorbij kwamen kreeg Mirthe er weer veel zin in en werd er dan ook naar hartelust gezwaaid naar Mickey en zijn vrienden.
Die zwaaide ook heel gericht terug naar onze kleine Minnie en dat vond ze natuurlijk helemaal te gek. Wel moesten de poppen niet te dicht bij komen want dan verdween er een achter de rug van mamma totdat het ‘gevaar’ geweken was. De boze koningen van Sneeuwwitje was zo iemand die Mirthe van de arm naar achter de broek deed 
verdwijnen. De mensen om ons heen moesten er hartelijk om lachen. En pappa leverde het wel een leuke foto op tussen die 2 truien. Tegen het einde van de parade kwam het volk op gang en gingen wij ook met een rot gang vertrekken. Snel naar het Disney Movie park zodat we daar nog wat shows konden meepakken. Dat was dus even rennen en even checken of we onze kaartjes nog hadden. Daarmee konden we ook het andere park binnen. Dat zou om 19.00 uur sluiten dus we moesten opschieten. Cinematique en de Mickey Show gingen we proberen te halen. De Mickey Club Houseshow was erg leuk voor de ukkies. Mee dansen en springen en oplossingen bedenken voor de ‘problemen’ die op het podium gepresenteerd werden. Daarna gingen we nog naar Cinematique wat een compilatie was van oude films en live acteren op het podium.
Erg leuk gemaakt maar met het schieten en knallen iets minder leuk voor Mirthe. Toen was het bijna 19.00 uur dus gingen we snel terug naar het restaurant om wat te eten. We wilden het maximale uit de dag te halen dus het werd weer snacken. Vervolgens terug rennen naar het Disney park om nog een keer met de auto’s te gaan rijden. Daar dachten we nu wel sneller aan de beurt te zijn, maar
niets was minder waar. De rij was half zo lang, maar bij het einde bleek dat ze ook maar de helft van de toegangsrijen open hadden naar de race auto’s. Het duurde dus eigenlijk weer zo lang als daarstraks. Nu ging mamma ook mee, maar die mocht niet mee in de auto. Dus die moest zelf rijden en dat met nog 4 uurtjes terug rijden in het verschiet. Mirthe vond het helemaal te gek dat ze 
weer zelf had mogen rijden en toen ze uit stapte uit de auto’s kwam er dan ook een zeer overtuigende “ Huhuhhhh” uit; zoals van “ zo dat heb ik toch eens ff mooi gedaan”. Toen werd het tijd om op de terugweg te gaan. Mirthe mocht nog een kadootje uitzoeken in een de winkels en naar diverse knuffels werd er gelukkig toch iets nuttigs om mee te spelen uitgezocht. Een kleine Minnie Mouse met allerlei kleren om aan te kleden. Zo dat was het… pappa zijn portomonaie ging weer op slot en we gingen teruglopen naar de auto. Al met al was het een mooie dag met super weer en hebben we genoten van de toenemende zelfverzekerdheid van die kleine uk. Op het eind was niets meer te gek.
Rond 21.30 uur begonnen we aan de terugreis naar huis. Dat was toch nog een beste rit en uiteindelijk waren we rond 01.30 uur thuis van een lange, vermoeiende maar SUPERLEUKE dag.
