Regent het nog pap?

Als je dan de hele middag zo in die wagen hebt gezeten dan wil je natuurlijk er wel weer eens een keertje uit. Mirthe vond het dan ook tijd om eens buiten te voelen of het nog wel regende.

Oeps koekje weg

En aan het einde van de middag moeten we natuurlijk nog even een restaurantje in om de diverse luiers van de kleine aanwezigen te vernieuwen. Tijd om even een bakkie thee te doen en wat uit de regen te zijn. Als mamma lekker aan haar koekje wil beginnen is er een klein mee-etertje aktief. En in de rechter foto lijkt het alsof ze "oeps" willen zeggen als Eefje het bemerkt. Ondertussen heeft ze wel lekker aan de koek zitten snoepen.

" Effe lekker knuffelen "

Even lunchen. Voor de dames natuurlijk een moment om even elkaars haarspeldjes te zitten en te knuffelen. Mirthe vind het helemaal super nu er eens een groot kindje bij is. En Manouk die vind het ook wel gezellig dat Mirthe mee is naar de dierentuin. Kortom als de pappa's en de mamma's aan de broodjes zitten wordt er aan het eind van de tafel hard geknuffeld.

Kijk een schildpad!

Als we eenmaal in het Oceanium zijn gekomen kijkt Mirthe haar ogen uit. Wordt ze later ook een duiker? Mirthe geniet in elk geval met volle teugen. Haaien, Roggen, en een schildpad die het niet erg vind om ook even mee te poseren.

Het regent, het regent, de poppetjes worden nat

Met volle zin gaan we op stap. Het regent nog altijd dus we blijven lekker lang in het Oceanium is het plan. Dan snel naar de apen en de giraffen (die zitten ook binnen) en dan springen we nog wel een andere binnenatractie in. En eigenlijk maakt het weer niet uit als het gezellig is en we met zijn allen leuke dingen aan het doen zijn. Het motto van onze vrienden hans en marlou is dan ook dat ze zich nooit door de regen laten stoppen. Tja... dat is makkelijk lullen als je hier al op uitgerust bent met survivaljassen etc etc. We zijn blij dat we ons die dag hetzelfde moto hebben aangemeten.

He schiet eens op koffieleuten!!

Een dagje naar de Dierentuin. Regen, regen en nog eens regen!!! Maar dat laten we ons uitje niet verpesten. Kortom regenjassen gehaald bij de boerenbond en op weg naar de Diergaarde Blijdorp. Eenmaal aangekomen moeten we natuurlijk wel een goede route uitstippelen. Manoukje wil graag de leeuwen zien en pappa wil graag de zeepaardjes in het Oceanium zien. Eerst met zijn allen een bakkie en dan op pad. Mirthe kijkt ondertussen naar de dieren in het boekje. Je ziet haar denken: Duurt het nog lang hier dat koffiegeleut?

Doei !!

Mirthe heeft de loopfiets ontdekt. Echt snel gaat het nog niet, maar het gaat wel met 2 voetjes vooruit. Ze vind het helemaal te gek.

Een jaar later...

En zo ziet dat gebakje er 's avonds uit. Nadat ze eerst met de vingers in de mond heeft gezeten. Natuurlijk niet zomaar... maar die vingers gaan in de mond direct nadat ze yoghurt heeft gegeten. En als je dan je vingers weer uit je mond haalt dan moet je mamma toch nog even laten zien dat je " klap eens in de handjes op het boze bolletje" toch wel echt kunt.... of wel de handen worden eerst allebei even lekker vies gemaakt om vervolgens zonder enige schaamte in de haren te worden afgesmeerd.

Uit de oude doos

Hoe zag Mirthe er een jaar geleden uit. Nou deze foto laat zien hoe Mirthe er op 23 mei 2005 uit zag. En tja als dat dan vergelijkt met dat kleine gebakje hoe het er nu uitziet....

Op de pot in Tokio

Degene die pappa kennen weten dat hij het niet erg vind om in het kleine kamertje te relaxen. Maar dat dit zo op de spits gedreven wordt in Tokio had hij niet kunnen verwachten. De electronica is ook daar al behoorlijk doorgevoerd. Electrisch verwarmde toiletbrillen, sproei installaties etc. Hierbij een foto van mijn hotel toilet die ik jullie niet wilde onthouden. Krantje erbij en je komt er helemaal niet meer weg!

MarcelSan in Tokio

MarcelSan.... dat is de naam van Pappa als hij in Tokio is. Na een vlucht van 12 uur zijn we er dan eindelijk. Tokio.... de stad van de electronica snufjes. Pappa gaat hier de tijd van zijn leven hebben! Dinsdag vertrokken, 12 uur vliegen en 7 uur later, dus je komt een dag later aan. Geen slaap en meteen in de volgende dag en wel om 9 uur 's morgens. Ofwel een heel lange dag. Die dag meteen 2 meetings in Microsoft en 's avonds een get to know diner. Rond een uurtje of 5 in de middag was pappa dus helemaal kapot. Vandaag de hele dag meetings gehad met Sony en tussendoor nog snel even de 'stad' in geweest. Mediamarkt zou jaloers zijn als je die electronicashops hier ziet. Denk bv aan 4 verdiepingen zoals bij MediaMarkt maar dan enkel met GSM's. Dan enkele winkels verderop een winkel van dezelfde retailer met wederom 4 of misschien wel 8 verdiepingen met enkel fotoapparatuur.... En tja die winkel zocht pappa natuurlijk. Helaas waren de prijzen niet zo veel goedkoper dan de gemiddelde internetdeal in NL. Kortom geen risico voor kapotte lenzen en discussies bij de douna voor die paar 10-tjes goedkoper. Mamma zal blij zijn met pappa. De credit cards zijn in de portomonaie gebleven. :-) Morgen vlieg ik weer terug. Kortom van dinsdag tot vrijdag even heen en weer Japan. Nu een weekje thuis en dan weer 1,5 week naar Amerika. Goed voor de Freq flyer miles! Tot zover, 19 mei 00.34 hrs TOKIO time.

Koetje Booooeeee...

Mirthe verslind op dit moment het ene naar het andere boek. En vaak zijn dit boeken met dieren erin. Pappa en Mamma doen dus redelijk vaak de dieren na.... Koetje BOooeee, koppie Krauw, Miauw en waf waf zijn dus bekende 'kreten' voor Mirthe. Echter om het geluid van een Koe dan eens echt te horen is toch een heel andere belevenis. Daarom nam oom Michiel Mirthe maar eens mee de wei in om een koe van dichtbij te bekijken. Alleen zwangere koeien zijn er niet wild op om benaderd te worden. Dus elke stap richting de koe leverde 2 stappen achteruit door de koe op.
Van een afstandje kennis maken dus. Die koe was reuze interessant, maar Mirthe vond de kippen en dan met name de haan die zich regelmatig liet horen veel belangrijker. Elke keer als de haan kraaide stond ze stil om even om te kijken waar dat geluid vandaan kwam.

Bij oma op visite voor moederdag

Zaterdag... een dag voor moederdag maar een ideale dag om toch even bij Oma Anneke op visite te gaan. Dus in de auto naar Liessel, Limburg. Op naar het platte land.
Mirthe mocht dus vandaag kennis maken met de koeien, paarden, kippen etc etc.
En als je dan al dat moois gezien hebt dan moet je natuurlijk even bij komen. Dus zitten in de zon met een drankje!!

He wat ziet mamma daar ... een schommel

En tja.. je hebt het verderop in de blog al kunnen lezen: Mirthe is helemaal gek van schommelen. Dus toen mamma achter de kinderboerderij ook nog een schommel zag staan kon het feest niet meer op. En je gaat het niet geloven (deed pappa ook niet voordat hij het zag) maar die kleine uk van 13 maanden die gaat gewoon zelf heen en weer om de schommel meer snelheid te geven. Van voor naar achter etc. En een plezier. We hebben er een filmpje van gemaakt wat ik hier ook nog bij ga proberen te zetten in de loop van deze week.

Eindelijk een kinderboerderij

Zondagochtend hadden we een afscheidsfeestje van de buren. Het ideale moment om eens na te vragen waar de dichtsbijzijnde kinderboerderij was. Immers had pappa al heel wat adressen van de goudengids site afgehaald, maar veel verder dan 2 kippen en een paar honden waren we nog niet gekomen. Er zou een kinderboerderij in Duizel (bij Eersel) zijn. Dus vol goede moed gingen we de 3e zondag op een rij zoeken naar een kinderboerderij. Na ongeveer een uur hadden we hem nog niet gevonden. OOk locale mensen wisten niets van een kinderboerderij. Toen pappa het bordje Vossemeren zag was de keuze snel gemaakt. Immers op die parken is meestal een kinderboederij.
En nog een 15 minuten laten zat Mirthe midden tussen de geiten. Natuurlijk was het weer even wennen. Die dingen die aan haar schoenen en broek zaten te knabbelen, maar na enige tijd durfde ze natuurlijk wel te aaien.

Opa en Oma kietelen

Zaterdag was het dan zover. Mirthe moest van de Maxi Cosi naar een echte kinderstoel gaan verhuizen. Ze was immers niet meer te tillen in dat ding. En aangezien Opa en Oma hadden gezegd bij de geboorte dat we een kinderstoel mochten uitzoeken werden die dus vroeg uit bed gebeld! Gezamenlijk op pad naar de babyzaak in Eindhoven. Daar hadden ze immers een groot aanbod. Na een goede uitleg over de mogelijkheden besloten we voor de nieuwe Maxi Cosi te gaan. In de golf zit welliswaar een Isofix systeem, maar aangezien we die auto nog hooguit tot september rijden besloten we om een systeem te kopen wat 'gewoon' op de gordel vast komt te zitten. Toen was het nog even de vraag welke kleur het zou worden. Voor pappa's auto waren we er snel uit: een zwarte natuurlijk. Maar mamma is de laatste tijd helemaal in de felle kleuren dus werd het deze mooie blauwe. En Mirthe vind het allemaal al lang goed, want die kan voortaan naar buiten kijken!
En via deze weg natuurlijk ook nog even een dikke dankjewel Opa Frans en Oma Corry!

Bijna moederdag...bloemetjes plukken dus!

Op 14 mei is het moederdag in Belgie en tja..dan moet je natuurlijk wel met een verrassing komen. Mirthe vond het een goed idee om vast aan de slag te gaan voor het kado. Ofwel bloemen plukken. Nadat pappa haar al uit de borders had gehaald was het tijd om de nieuwe blaadjes aan de heg te plukken.

Samen spelen op het gras

Als het bonbonmonster dan enigzins weer een schone snuit heeft is het tijd om lekker buiten te gaan eten. Mirthe pap en een yoghurtje en wij lekker wraps. Gezond en weinig callorieen. (Pappa probeert immers nog steeds die naald op 70 te krijgen!)
Na het eten moet er natuurlijk gesport worden. Dit om dikke buiken bij pappa en Mirthe te voorkomen. Mirthe vind het helemaal te gek als de bal haar kant op komt en zal hem ook hartelijk omhelzen zoals je hier ziet. Maar zo tegen 7 uur in de avond dan is het toch bijna gedaan met het enthousiasme en begint de bal meer als kussentje te dienen.

Lekker die Belgische bonbons

Honger honger honger was het motto. Dus toen pappa vanavond met de Wraps, sla en zalm thuis kwam, ging mamma onmiddelijk helpen in de keuken om snel de zalmwraps mee te maken. Mirthe mocht even spelen in de woonkamer. Maar na ongeveer 5 minuten hoorden we gesmak en werd het tijd om eens binnen te gaan kijken. En tadaa... het was niet alleen mamma die honger had, maar ook Mirthe kon niet wachten tot haar avondeten werd opgediend. Dus Mirthe was zo vrij geweest om even de bonbons van het kleine tafeltje te graaien. En dat was toch wel erg lekker. Kortom, Ome Jos en Tante Rentia.... de volgende keer een doos bonbons voor mijn verjaardig ipv een Minnie Mouse ballon! En zou jij nog boos kunnen worden als een setje van de blauwe ogen je aankijken?