Vandaag is het zover. De eerste echo. We moeten al vroeg bij de dokter in Turnhout zijn. Natuurlijk gaan we weer te laat thuis weg en komen eigenlijk al te laat het ziekenhuis binnen. Ik denk de weg te weten, maar we gaan fout.... gevolg => Ruim te laat en natuurlijk een kleine hormonenopspatting van Eef. Maar goed, na een kleine 45 minuten wachten zijn we dan toch aan de beurt. Dokter Pecea komt ons ophalen en neemt ons mee naar haar kantoortje.
Zenuwachtig gaan we zitten achter bureautje. Het gaat over koetjes en kalfjes voor zo'n 5-10 minuten. Eef en ik denk beide: Schiet maar op, we willen die kleine baby nu wel eens zien na 16 weken.
Na ongeveer 10 minuten staat de dokter op, in de weg naar het het echo apparaat vraagt ze nog even hoe ver eefje is, "16 weken" is het antwoord. "Ooh dat is wel laat voor een vaginale echo !"
Eefje en ik kijken elkaar verrast en verbaasd aan. Vaginale echo ???
Enigzins huiverig klimt eef op de stoel, voeten in de beugels en ondertussen rommeld de dokter wat tussen allerlei ijzerwaren. Je kent dat wel van die beugels om ribben te rekken, stalen schoenlepels om borsten te lichten etc. (the heavy stuff). " Het zal wel koud zijn" zegt de dokter.
Ik denk: " Dat zal zeker koud zijn... dat ijzer... " Ik zie Eefje langzaam wit worden....
Misschien ga ik toch maar terug naar de wachtkamer en op dat moment....
BRPPPPP.... en er ligt een klodder gel op Eefje haar buik. Gelukkig, ze zit ons te dollen. Je ziet maar die belgen hebben best gevoel voor humor. Eefje kan ook weer lachen en al snel zien we ons kindje duidelijk op de echo. Alles ziet er goed uit en hij/zij meet al 10,5 cm.g
We krijgen wat foto's mee voor thuis. Die gaan natuurlijk in de tas.
